ด้านคนที่นั่งในรถยนต์คันหรูกำลังจ้องมองรถอีกคันที่จอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กที่อยู่ติดบ้านตน ตอนแรกตั้งใจจะเลี้ยวเข้าบ้านทันทีที่บอดี้การ์ดกดเปิดประตูรั้วให้เขาเมื่อเห็นรถมาจอด แต่เขาก็จอดหน้าบ้านไม่ยอมหมุนพวงมาลัยนำรถยนต์คันหรูเข้าบ้าน
“กลับดึกเหมือนกันนะ เหมือนว่าไปกับผู้ชายมาด้วยสิ”
พึมพำกับตัวเองแล้วเปิดประตูลงจากรถ สาวเท้าเดินตรงไปหาคนที่กำลังยืนล้วงกระเป๋าหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าสะพายของตน
ว้าย!
“อ่ะ อื้อ” อยู่ๆ ก็ถูกดึงแขนและถูกรวบตัวเข้าไปกอดจากด้านหลังจะดิ้นหนีก็ดิ้นไม่ได้ เมื่อท่อนแขนแข็งแรงที่รัดเอวนั่นแน่นแถมมือใหญ่อีกข้างก็ปิดปากเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอร้องขอความช่วยเหลือ
“อือ อะ..อ่อย...” แม้จะมืดสลัวมองหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดแต่กลิ่นน้ำหอมและเงาหน้าของเขาในความมืดก็ทำให้เธอจำได้ว่าคือใคร และก็เกลียดตัวเองที่ตลอดหลายวันคิดถึงหน้าของคนสารเลวคนนี้
“อ่า ให้ตายเถอะ แค่กอดแค่นี้กูก็แ
