เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างแผ่วเบา มือบางถือของเข้ามาพะรังพะรังไปหมดเมื่อมาถึงก็วางอาหารเช้าลงบนโต๊ะในครัวแล้วค่อยๆย่องเข้าไปดูคนป่วยในห้องทันที
แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ นารินอยากจะวีนนักเชียว ตัวร้อนแต่นอนเปิดแอร์แรงมาก เท้าบางค่อยๆเดินย่องไปตามแสงไฟของโคมไฟอันเล็กที่เปิดให้พอเห็นแสง
ภาพคนหลับสนิทบนเตียงทำให้หัวใจเธอเต้นสั่นระรัว ภัทร์ยามหลับสนิท ดูหล่อมากเหลือเกิน มือบางลูบที่ผมเบาๆ หน้าผากเย็นเป็นปกติ นารินมองดูเวลายังเช้าไปที่จะปลุก เธอเตรียมจะหันหลังกลับ แต่คนนอนอยู่บนเตียงกลับรวบเอวบางเอาไว้แล้วดึงตัวลงไปนอนด้วยกัน นารินอยู่ใต้อ้อมกอดเค้าบนเตียงอันอบอุ่น
"มาแต่เช้าเลย นา เป็นห่วงผมใช่ไหม"
ไม่ใช่เพียงสายตาเท่านั้น แต่น้ำเสียงของเค้าช่างอ้อนจริงๆ นารินก้มหน้าลงแล้วพบว่า คนป่วยไม่ได้สวมเสื้อ หน้าอกแกร่งอยู่ตรงหน้าเธอ ภัทร์ลูบผมเบาๆแล้วมองสบตากับเธอ
"ภัทร์หายแล้วตัวไม่ร้อน ไม่ป
