แต่ใช่ว่าฝีมือจะตกก็เหมือนที่เราเขียนหนังสือทุกวันแม้ไม่ได้เขียนนานแต่ก็ยังจดจำท่วงท่าและวิชาได้อย่างขึ้นใจ อีกทั้งมีนักฆ่ามาให้เขาปะมือเล่นอยู่บ่อยครั้งทำให้วิชาไม่ขึ้นสนิม แต่ว่าอีกาคืออะไรกัน เป็นสำนักหรือกลุ่มอะไรกันแน่
ในเมื่ออีกฝ่ายยังไม่รู้จึงใช้วิชาตัวเบาที่ล้ำเลิศแอบตามเงาร่างนั้นไป ทว่าเขาคงช้าไปถึงไม่เห็นแม้แต่เงา ลั่วเหยียนเจิ้งมองรอบกายอย่างระวัง ข้างนอกนี้มีเพียงแต่ป่าเพราะออกนอกเมืองมาแล้ว
พรึบ!
และไม่น่าเชื่อว่าลั่วเหยียนเจิ้งจะพลาดพลั้งให้กระบี่พาดที่ลำคอตนอย่างไม่ทันตั้งตัว นับว่าเจอคู่ปรับที่คู่ควร เขายังยืนนิ่งมิได้โต้ตอบเพราะอีกฝ่ายยังคงยืนนิ่งๆ พร้อมแผ่บรรยากาศเย็นๆ ออกมาเท่านั้น เมื่อทั้งคู่ยืนนิ่งมองสบตากันนานจนรู้สึกอึดอัด
“เจ้าเป็นใคร เหตุใดจึงลอบตามข้ามา” น้ำเสียงเย็นเยียบที่ทำให้ใจสั่นสะท้าน ทว่ากลับไม่ใช่ลั่วเหยียนเจ
