‘เพราะเธอกำลังเกิดความต้องการอย่างนั้นเหรอ ก็ความรู้สึกนี้มันหายไปนานแล้วนี่นา’
“แรงๆ ...เลยจ้ะพี่คิง ระ...ริน หายเจ็บแล้ว”
สิ้นคำหวานที่กระท่อนกระแท่น สะโพกสอบก็ถาโถมเข้าหาสุดแรงเกิด สองหนุ่มสาวประสานเสียงกันดังระงม เหมือนต่างฝ่ายต่างกำลังดิ้นรนไปสู่จุดหมายปลายทาง
“ริน โอ...รินใกล้หรือยัง”
“ใกล้แล้วจ้ะพี่คิง ลึกๆ แรงๆ อีกพี่ โอว...อ๊า...อูยส์”
แต่จู่ๆ พี่คิงก็นอนหงาย หมุนร่างแฟนสาวเข้าหาโดยไม่ทันระวัง ทำให้ทั้งสองหลุดออกจากกัน
‘โอพระเจ้า”
ไลลาเห็นของพี่คิงเป็นเงาวับที่ยืดขยายเต็มพิกัดดีดดิ้นไปมา ดารินขึ้นควบร่างหนา มือเล็กจับความแข็งขันเข้าหาเพื่อสานต่อให้ถึงปลายทาง พี่คิงครางกระหึ่มในลำคอขณะที่ดารินครางเสียงหวานด้วยใบหน้าอันเซ็กซี่
“โยกแรงๆ เลยนะริน”
แล้วร่างเล็กก็โยกไหวไปตามแรงรักโดยมีฝ่ายชายเด้งเข้าหาด้วยอารมณ์ปรารถนาที่เหมือนใกล้จะถึงขีดสุด
“โอวพี่คิงจ๋า รินไม่ไหวแล้ว” ดารินครางกระเส่าโยกระรัวอย่างไม่กลัวเจ็บ
“พี่ก็เหมือนกัน โยกแรงอีกริน อ่า...อย่างนั้นแหละ” มือหนาสองข้างขยำดอกบัวสองข้างอย่างเมามันตามแรงอารมณ์ ก่อนจะสลับมาจับสะโพกกลมมนกระแทกเข้าหาตนเอง จนร่างบางโยกไหวและสั่นสะท้าน
นาทีนี้ไลลาแทบไม่ละลายสายตาจากบทรักอันร้อนแรงที่เธอไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหัวใจเต้นแรงและปวดร้าวใจกลางกายสาวมากที่สุด
“พี่คิงจ๋า รินจะถึงแล้ว โอ้ววววๆ ๆ ...”
ดารินครวญครางไม่หยุดหย่อนขณะที่ร่างหนาถาโถมเข้าหาอย่างต่อเนื่องเต็มกำลัง แล้วเสี้ยววินาทีนั้นพี่คิงก็ลุกขึ้นผลักร่างแฟนสาวให้นอนลงให้ตนเองเป็นฝ่ายควบคุมอีกครั้ง
ดารินกอดร่างหนาเอาไว้แน่น ขณะที่ท่อนล่างของคนรักซอยเข้าหาถี่ยิบ ไม่นานนักดารินก็เกร็งกระตุกเฮือกๆ หวีดร้องยาวออกมาลั่นห้อง แล้วไม่กี่วินาทีต่อมาพี่คิงก็กระแทกเข้าหาอีกสองสามครั้งก่อนจะถอนกายอันเขื่องมันวับออกมาสาวด้วยมือตนเองรัวเร็วกระทั่งลาวาร้อนพ่นเป็นสายลงบนหน้าท้องแบนราบของแฟนสาวด้วยใบหน้าสุขสมสุดขีด
ไลลารีบปิดผ้าม่าน บางอย่างกลางกายเต้นตุ้บๆ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาคล้ายคนที่อ่อนแรง ราวกับว่าเธอเพิ่งผ่านสนามรักอันเร่าร้อนมาหมาดๆ เสียเองอย่างนั้นแหละ ทว่าความรู้สึกบางอย่างมันยังคั่งค้าง อีกนานแค่ไหนกันกว่าเธอจะเจอใครสักคนมามอบความสุขให้เธอแบบที่พี่คิงมอบให้กับดารินบ้าง
ท่าทางเพื่อนสาวของเธอกับพี่คิงคงจะต่อกันอีกหลายยก แต่ไลลาทนฟังไม่ไหวแล้ว เธอต้องรีบออกไปจากห้อง ไปที่ไหนสักที่ที่พอจะดับความร้อนในกายของเธอลงได้
การมาเดินดูของที่ระลึกแถวสะพานริอัลโต้ สะพานที่สวยที่สุดและโด่งดังที่สุดในเมืองเวนิสก็ทำให้ไลลาคลายความร้อนในกายลงได้บ้างเหมือนกัน ร่างบางกะทัดรัดในชุดโค้ทสีน้ำตาลยาวถึงเข่ายืนทอดมองคู่รักบนเรือกอนโดล่าผ่านหน้าไปลำแล้วลำเล่าด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่ซุกซ่อนความเหงาเปล่าเปลี่ยวไว้ภายในใจ
“อะแฮ่ม เจอกันอีกแล้วนะครับ ซินญอริน่าไลลา”
“อุ๊ย คุณซานโดเลส มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ความตกใจที่จู่ๆ ก็มีคนมาส่งเสียงกระแอมทักทายทางด้านหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งจนเกือบเสียหลัก เพราะกำลังหลงอยู่ในวังวนโลกส่วนตัวของตนเอง
“ก็มาตอนที่คุณเห็นนี่แหละครับ” บอกเสียงนุ่มแต่ยังไม่ปล่อยมือจากการโอบประคอง รอยยิ้มหวานกรุ้มกริ่มส่งมาให้สาวสวยตรงหน้าไม่ยอมหุบ เขาแอบมองเธอมานานเป็นเดือนๆ แล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปทักทายเพราะเธออยู่ในเวลาทำงาน วันนี้ถือเป็นความโชคดีที่ได้เจอสาวน้อยคนนี้ถึงสองครั้งด้วยความบังเอิญ
“อ๋อ ค่ะ”
“มาคนเดียวเหรอครับ”
“ค่ะ คือฉันไม่ค่อยมีเพื่อน” เธอตอบไปตามตรง เพราะมาทำงานที่เวนิส เธอไม่ค่อยได้รู้จักใครเป็นการส่วนตัว จะรู้จักก็เฉพาะเพื่อนที่ทำงานด้วยกันที่ร้านอาหารเท่านั้น แต่ก็ไม่สนิทพอที่จะชวนกันไปเที่ยวไหนต่อไหนได้เหมือนดาริน
“ถ้าอย่างนั้น รับผมเป็นเพื่อนสักคนนะครับ”
“เอ่อ จะดีเหรอคะ คือชั้น...”
“ดีสิครับ เพราะคำว่าเพื่อนไม่แยกชนชั้นไม่แบ่งเชื้อชาติ ผมจะดีใจมากถ้าคุณตอบรับ” เขายิ้มหวานมากขึ้นจนหัวใจของไลลาแทบละลาย โดยเฉพาะสายตาหวานฉ่ำที่เขามองมา ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวแปลกๆ
“ก็ได้ค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ ถ้าอย่างนั้นเพื่อฉลองการเป็นเพื่อนของเรา เราเข้าไปดื่มกาแฟในร้านข้างหน้านั่นด้วยกันนะครับ กาแฟที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องความหอมอร่อยกลมกล่อมมาก”
“แหม คุณบรรยาสรรพคุณเสียขนาดนี้ ฉันคงไม่ปฏิเสธแล้วนะคะ” ไลลายิ้มหวานตอบกลับ คนชวนจึงฉวยโอกาสโอบเอวบางเพื่อนสาวคนใหม่ของเขาด้วยท่าทีสุภาพเข้าไปในร้านกาแฟด้วยสีหน้าพึงพอใจ
เมื่อเข้าไปในร้านกาแฟสด ทั้งสองหนุ่มสาวก็เลือกเมนูที่ตนเองชอบกับขนมปังคนละไม่กี่ชิ้น แล้วก็คุยกันอย่างถูกคอ
“คุณเคยได้ยินความเชื่อเรื่องความรักของชาวเวนิสบ้างไหมครับ"
ไลลาส่ายหน้ายิ้มๆ แทนคำตอบ
“เขาเล่าขานกันมาว่า คู่รักคู่ไหนที่นั่งเรือกอนโดล่าลอดใต้สะพานริอัลโต้ ความรักของทั้งสองจะยั่งยืนยาวนาน”
“ว้าว มีเรื่องราวความรักที่แสนโรแมนติกแบบนี้ด้วยเหรอคะ”
“ใช่ครับ แต่ว่าความรักจะสัมฤทธิ์ผลที่เมื่อคู่รักจูบกันขณะที่นั่งเรือลอดใต้สะพานพอดีนะครับ เขาว่ากันแบบนั้น”
“เอ่อ แล้ว...คุณซานโดเลสเคยลองสักครั้งหรือยังคะ” ถามอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขามีคนรักแล้วหรือยัง