๒๒
"...จะไปไหน ทำไมต้องทำเหมือนมีปัญหาเวลาที่อยู่ใกล้ฉัน" เจ้าของคำพูดพันธนาการคนตัวเล็กด้วยการรวบเอวเข้ามากอดด้วยมือเพียงหนึ่งข้าง เขายังมีน้ำใจที่จะปลดนาฬิกาและเครื่องประดับบนเรือนร่างของเธอออกให้ และก่อนที่จะได้คัดค้านสิ่งใดไปมากกว่านั้น เขาก็เลื่อนมือมาปลดชุดที่เธอสวมใส่ แรงของเขาที่มีเยอะกว่า พลังสายตาในยามที่เขาจับจ้อง สุดท้ายเธอพ่ายแพ้อย่างราบคาบ
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งในตอนที่ได้ยินเสียงปลดเข็มขัดหนังราคาแพง เธอไม่กล้ามองด้วยซ้ำ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาถอดกางเกงออกตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เปลือยเปล่าไปด้วยกัน
"จำได้ไหมที่ฉันบอกเธอว่าเธอจะต้องเป็นฝ่ายตอบคำถามฉันบ้าง" เลขาสาวกัดปากตัวเองเบาๆ เขาบังคับให้เธอเผชิญหน้ากับเขา ดวงตากลมโตไม่สามารถละออกจากแผงอกแกร่งขาวผ่องดึงดูดสายตาของเขาไปได้เลย
"คุณจะถามอะไร เอาไว้ก่อนได้ไหมตอนนี้ฉันอยากอาบน้ำ"
"เอาไว้ก่อนไม่ได้ ต้อ
