๑๖
"คุณจะทำแบบนี้ที่นี่ไม่ได้นะคะ" เลขาสาวบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น มือเรียวพยายามปัดมือหนาที่ปัดป่ายไปตามร่างสมส่วนสลับกับการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวสวยที่เธอสวมใส่ เอาคอดกิ่วถูกรั้งเข้าหาจนรู้สึกได้ถึงหัวเข็มขัดและต้นขาแข็งแรงที่กระกระแทกกระทั้นดันเข้าใส่ ใบหน้าคมคายที่โน้มต่ำลง ผ่อนลมหายใจให้รินรดที่ต้นคอขาว ริมฝีปากร้อนที่หยอกเย้าใบหูเล็ก ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาทันที
"คุณเสือ..."
"ถ้าเธออยากต่อต้าน ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันทำเธอก็ต้องรับปากฉันว่าหากต่อจากนี้มีใครพูดอะไรเธออีก เธอจะต้องบอกฉันทุกอย่าง อย่าให้ฉันต้องรู้เอง"
"อื้อออ คุณเสือ..."
"ถ้าเธอมัวแต่ชักช้าลีลา ฉันจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ นี่คือคำเตือน"
"ตกลงค่ะ ฉันยอมแล้ว คุณปล่อยฉันสิ"
"ยอมอะไรล่ะ พูดให้จบสิ" ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว สูดดมความหอมเข้าจนเต็มปอด บอกตรงๆ ว่าพอได้สัมผัสแม้เพียงกลิ่นและร่างกายเพียงเล็กน้อย
