พลอยขวัญเลือกที่จะออกมายืนรอรับรเมศที่หน้าบ้านจนกระทั่งเห็นเขาเดินกลับมาแทนที่จะขับรถถึงได้แปลกใจ แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรเขากลับรั้งเธอเข้าไปกอดซึ่งเธอก็กอดตอบก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะพี่ปราบ”
“เปล่าครับ พี่แค่อยากกอดเมียตัวเองเฉยๆ” หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเบือนหน้ามองไปทางบ้านพักอีกหลัง ที่มีใครบางคนพักอยู่
“ฟ้าเขากลับไปแล้ว ก่อนไปเขาฝากพี่ให้เอาสิ่งนี้มาให้พลอยด้วย” พลอยขวัญไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเอื้อมมือไปรับบางสิ่งที่เธอจำมันได้ทันทีที่เห็น น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มเมื่อคิดถึงเรื่องราวของมันขึ้นมา…
“พลอยรู้ไหมว่าเราหวงตุ๊กตาตัวนี้มากเลยนะ เราจะเก็บมันเอาไว้ให้คนที่เรารักที่สุด เอ๊ะ! พลอยอย่าแกล้งสิ เอาคืนมานะ พลอย!”
“คนนั้นจะใช่พี่ปราบไหมน้า ใช่แน่ๆ ฟ้าถึงได้หน้าแดงแจ๊ขนาดนี้”
“พลอยน่ะ อย่าแกล้งสิ เราจะโกรธแล้วจริงๆ ด้วย”
“โอ๋ๆ เราขอโทษ ฟ้าอย่าโกรธเราเลยนะ เราแค่
