พลอยขวัญทำใจอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาพบเพื่อนรักที่นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก ทันทีที่พบหน้าเธอก็โผเข้าไปกอดอีกฝ่ายอย่างคิดถึง
“ฟ้า! คิดถึงจังเลย”
“เราก็คิดถึงพลอย ไหนดูสิไม่เจอแค่ไม่กี่เดือนพลอยดูสวยขึ้นผิดหูผิดตาเลยนะเนี่ย” ฟ้าลดาเอ่ยตอบพร้อมเริ่มต้นสำรวจอีกฝ่ายอย่างตั้งใจก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่แหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายเข้าโดยบังเอิญ ภาพความจริงที่พยายามหลอกตัวเองว่ารเมศโกหกมาตลอดทางนั้นค่อยๆ จางหายไปเมื่อได้มาเห็นทุกสิ่งด้วยตาตัวเอง เธอยอมรับว่าไม่อยากจะเชื่อว่าเขาสองคนจะหมั้นกันแล้วจริงๆ
“ฟ้าก็เหมือนกัน”
“รู้ไหมเราตกใจแค่ไหนตอนที่พี่ปราบบอกว่าหมั้นกับพลอย” คำถามตรงๆ ที่ได้รับทำให้พลอยขวัญหน้าเสียไปไม่น้อย เธอไม่ได้เตรียมคำตอบสำหรับเรื่องนี้เอาไว้ และก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เพื่อนเข้าใจได้ยังไง
“ฟ้า…คือว่าเรา…”
“ไม่เอาสิอย่าคิดมาก เรากับพี่ปราบเลิกกันแล้ว พลอยกับเขาจะหมั้
