กระทั่งเมื่ออีกฝ่ายขึ้นรถจากไปเธอถึงได้หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับรเมศอีกครั้ง เนิ่นนานที่ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกัน และเมื่อเขาไม่ยอมพูดอะไรออกมาเธอจึงตัดสินใจเดินหนี เพราะไม่อยากทะเลาะกับเขาในตอนนี้
“อย่ามาเดินหนีพี่แบบนี้พลอย!” แต่เพียงแค่ขยับต้นแขนกลับถูกกระชากอย่างแรงจากด้านหลัง ด้วยฝีมือของผู้ชายที่เธอทั้งรักและเกลียด
“พี่ปราบมีอะไรจะพูดก็รีบพูดมาเถอะค่ะ พลอยจะได้รีบขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวออกไปทำงาน” รเมศรู้ดีว่าการใช้กำลังจะยิ่งทำให้อีกคนโกรธ แต่จะให้เขาทำยังไงในเมื่อตอนนี้ไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็ดูผิดไปหมด ต่อให้เขาจะทำดีสักแค่ไหนพลอยขวัญก็ทำเหมือนเขาเป็นคนอื่นอยู่ดี
“ทีหน้าทีหลังถ้าจะไปค้างที่อื่นต้องบอกพี่ก่อน รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน” รเมศเลือกที่จะเอาน้ำเย็นเข้าลูบเพราะรู้ว่าการโมโหใส่พลอยขวัญไม่ใช่เรื่องที่เขาควรทำ
“พลอยโตแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็กๆ ที่จะต้องให้คนอื่นมานั่งเป็นห่วง” แต
