ฉันเปลี่ยนกลอนประตูตั้งรหัสใหม่ พยายามใช้ชีวิตตามปกติเหมือนที่ผ่านมา ฉันชอบเวลาอยู่ที่บริษัทนะ งานยุ่งๆ มันทำให้ฉันไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่น
แต่แล้วยังไงล่ะ กลับห้องไปอยู่คนเดียวฉันก็กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาอยู่ดี ฉันคิดว่าเรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา เวลาจะรักษาแผลใจฉันเอง
ส่วนบาสเขาก็ทำอย่างที่พูด เขายังตามง้อฉัน ตามฉันไปถึงที่บริษัท ครั้งหนึ่งเขาเคยขึ้นไปหาฉันถึงโต๊ะทำงานด้วย ฉันเห็นก็ตกใจแทบหงายหลัง ไม่รู้เขาขึ้นมาได้ยังไง จนฉันต้องรีบลากเขาลงมา เรายืนทะเลาะกันอยู่หน้าบริษัท ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนไปมากกว่านี้ คุณสองก็เดินเข้ามาที่พวกเราแล้วสั่งให้ รปภ. เชิญบาสออกจากบริษัทและสั่งห้ามไม่ให้บาสเข้าบริษัทเขาอีก
แต่บาสก็ยังไม่ละความพยายาม วันนี้เขามาดักรอหน้าบริษัทจนถึงเวลาฉันเลิกงาน พอฉันเดินออกมาเขาก็รีบพุ่งมาคว้าแขนฉัน ลากฉันไปที่รถของเขาซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนัก
"บาส ปล่อยนะ!"
"คุยกันก่อน"
