จุดเริ่มต้นของการแก้แค้น
1824 คำ
คำเตือน ‼️
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม มีฉากร่วมเพศที่รุนแรง ควรมีอายุ 20+ เนื้อหาบางส่วนอาจมีคำหยาบคาย หรือลามก และพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมไม่ควรลอกเลียนแบบ
‼️นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของคนแต่งล้วนๆ ไม่ได้มีเจตนาชักจูงหรือแนะนำให้ทำตามแต่อย่างใด ใช้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น...
_________________________
"นเรศ"หรือ ชนกันต์ อมรศิริวัฒนกุล เป็นทายาทเศรษฐีในเครือ " อมรสิริวัฒนกุลกรุ๊ป " เป็นบริษัทนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศและเขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล มีว่าที่คู่หมั้นชื่อ เกรซ หรือ กชกร กิจจานุกุล แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขามีน้องชายฝาแฝดอีกหนึ่งคนชื่อ "วายุ " หรือ ธนาธิป กิตติไพศาล พวกเขาถูกจับแยกกันตุั้งแต่ลืมตาเกิดมา มีแต่แม่ของนเรศที่รู้และเก็บเป็นความลับทุกอย่างไว้ไม่ให้พ่อของนเรศรู้ นเรศได้ไปอยู่กับพ่อส่วนวายุอยู่กับแม่ แต่นเรศพึ่งจะมารู้ก่อนจะไปเรียนที่อังกฤษ เขาเจอกันโดยบังเอิญแล้วก็แปลกใจทำไมหน้าตาเหมือนกัน จึงได้แลกไลน์กันไว้ ทั้งคู่ก็คุยกันตั้งแต่ตอนนั้นมาตลอด จนรู้ว่าเกิดวันเดือนและปีเดียวกัน พวกเขาต่างพากันถามพ่อกับแม่แต่ก็ไม่ได้คำตอบ เขาจึงหาทางตรวจDNA จึงได้รู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน นเรศจึงติดต่อกับน้องชายมาตลอด
เมื่อนเรศเรียนจบมัธยมปลาย เขาก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศจนจบปริญาตรี แต่น้องยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี3ที่ต้องช้ากว่าพี่1ปีเพราะหยุดเรียนไป 1 ปี และนเรศตั้งใจจะกลับมาหาน้องเพราะคิดถึง โดยไม่ได้บอกให้พ่อรู้
วันนี้เขาเดินทางมาถึงประเทศไทย เวลา 15.00 น เขาก็ได้รับข้อความทาง LINE จากน้องชาย
วายุ : เฮียถ้าผมไม่อยู่แล้ว เฮียดูแลม๊าด้วยนะ ผมรักเฮียนะ.
นเรศ : ทำไมมึงพูดแบบนั้นวะ วายุมึงจะทำอะไร ตอนนี้เฮียมาถึงประเทศไทยแล้วนะ.
วายุ : ในที่สุดเฮียก็กลับมาซะที ผมแทบจะรอไม่ไหวแล้ว ผมเหนื่อยเหลือเกิน
นเรศ : มึงพูดอะไรของมึง แค่เรียนหนังสือมันจะเหนื่อยอะไรนักหนาวะ มารับเฮียหน่อยสิ คิดถึงมึงนะอยากกอด.
นเรศรู้สึกแปลกๆที่น้องชายพูดแบบนี้ แต่ก็อยากพูดหว่านล้อมน้องชายให้มารับเขา
วายุ : ผมคงไปรับเฮียไม่ได้นะ เฮียต้องมารับผมแล้วแหละ
นเรศ : ส่งโลเคชั่นมาเดี๋ยวเฮียไป
วายุ : ส่งโลเคชั่น
แล้วก็ส่งคลิปเสียงอีกอันนึงมา
วายุ : เฮียครับ ถ้าเฮียได้ฟังคลิปเสียงนี้ผมอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่ผมอยากให้เฮียรู้ว่าผมรักเฮียมากเลยนะ แต่ตอนนี้ผมเจ็บปวดเหลือเกิน ผมรักผู้หญิงคนนึงชื่อ ลิตา เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักมากที่สุด เธอเป็นคนสวย แล้วก็มีผู้ชายหลายคนมารักเธอเพราะเธอเป็นคนพูดเก่ง มีเสน่ห์ แต่ผมไม่ใช่หนึ่งในนั้นที่เธอรัก เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักผม เธอไม่ชอบเด็กเนิร์ดไม่มีทางรักแบบแฟนได้ ทำไมครับเด็กเนิร์ดไม่ดีตรงไหนทำไมเธอถึงรักผมไม่ได้ (เสียงร้องไห้) ผมหัวใจแตกสลายมากเลย เฮียเข้าใจไหมคำว่าหัวใจแตกสลาย มันพังไปหมดแล้วผมเจ็บ เจ็บมาก ฝากบอกม๊าด้วยนะว่าผมขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแล แต่ผมรักม๊านะแล้วก็รักเฮียด้วย ชาติหน้ามีจริงผมขอเกิดเป็นน้องชายเฮียอีกครั้งนะ ลาก่อนครับพี่ชายของผม" แต่พอนเรศได้รับโลเคชั่นเขาก็รีบไปหาวายุทันทีโดยไม่ได้เปิดฟังคลิปเสียงของน้องชาย
คอนโดวายุ________
ทันทีที่นเรศมาถึงคอนโดก็พุ่งเป้าไปยังห้องของวายุทันที เขาไม่ได้ล็อคประตู นเรศจึงเปิดเข้าไป มองหาน้องชายแต่ก็ไม่พบ เขาเปิดหาดูทุกห้องแต่ก็ไม่เจอ จึงเดินเข้าไปดูในห้องน้ำก็เจอกับสภาพน้องชายที่นอนอยู่ในอ่างน้ำสีแดงที่เต็มไปด้วยเลือด
"วายุ ！！ไอ้วายุทำไมมึงทำอะไรแบบนี้วะ" นเรศรีบเข้าไปอุ้มน้องออกมาจากอ่างน้ำที่เต็มไปด้วยเลือด แต่สภาพน้องของเขาตอนนี้ไม่รับรู้อะไรแล้ว
"ทำไมมึงไม่รอเฮียวะ แค่นิดเดียวเองเราก็จะได้เจอกันแล้ว ทำไมมึงทำแบบนี้" นเรศกอดศพน้องชายแล้วร้องออกมาจนสุดเสียง เขาร้องอย่างกับคนเสียสติ จนคนที่อยู่ข้างๆเปิดประตูออกมาดูแล้วรีบเข้าไปดูนเรศ
"พี่ครับ ช่วยน้องผมหน่อย ฮือๆๆ ทำไมมึงไม่รอกูวะ อีกนิดเดียวเองกูก็จะถึงห้องแล้ว" เขาทั้งพูดทั้งร้องจนแทบจะไม่เป็นภาษา จนคนที่ยืนดูรถร้องไห้กับเขาไปด้วย.เขาจึงโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลให้เข้ามารับ แล้วก็เข้าไปปลอบใจนเรศ
"น้องตั้งสติก่อนนะ รอรถพยาบาลมา พี่เรียกให้แล้ว พี่รู้ว่าน้องเสียใจแต่น้องใจเย็นๆนะเดี๋ยวพวกพี่อยู่เป็นเพื่อน" ผู้ชายคนนั้นตบบ่าของนเรศเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ
"ทำไมมันไม่รอผมเลยพี่ อีกแค่นิดเดียวเราก็จะเจอกันแล้ว ผมมีน้องชายแค่คนเดียวแต่ตอนนี้ผมจะไม่มีมันอีกต่อไปแล้วหรอ ฮือๆๆ" นเรศยังคงร้องไห้นั่งกอดศพน้องชายไว้ แล้วพูดคำเดิมซ้ำๆอยู่แบบนั้น จนคนที่นั่งดูร้องไห้ไปตามกัน
"รถกู้ชีพมาแล้วนั่นไงพวกเขาเข้ามาแล้ว" ผู้ชายคนนั้นบอกกับนเรศ นเรศจึงรีบเช็ดน้ำตาออก แล้วหันมาคุยกับพวกกู้ชีพ
"พี่ครับช่วยน้องผมหน่อย พี่ดูสิตัวมันยังอุ่นๆอยู่เลย ช่วยมันหน่อยครับเร็วๆ" นเรศรีบบอกพวกเขาให้ช่วยน้องชาย แต่พอเขาไปจับชีพจรดูแล้วจึงได้แต่ส่ายหน้าให้กับนเรศ
"เราเสียใจด้วยนะครับ ชีพจรของน้องชายคุณหยุดไปนานแล้ว ดูสิตัวเขาซีดหมดแล้ว"
"มันจะตายได้ไง It's not dead yet."
"น้องเขาตายแล้ว เราเสียใจด้วยจริงๆนะครับ"
"นเรศเอาแต่กอดร่างน้องชายแล้วร้องไห้ จนเป็นลมไป เจ้าหน้าที่จึงนำผ้าขาวมาห่อศพของวายุ แล้วนำส่งโรงพยาบาลพร้อมกับนเรศ
โรงพยาบาล_____
นเรศฟื้นขึ้นมาก็มองหาน้องชาย
"คุณครับ น้องผมอยู่ไหนครับ"
"เชิญทางนี้เลยครับ" บุรุษพยาบาลพานเรศเดินไปห้องดับจิต นเรศเห็นศพน้องแล้วเขาต้องกลั้นน้ำตาไว้
"ผมขอรับศพน้องไปบำเพ็ญกุศลเลยนะครับ ต้องทำอะไรบ้าง" หลังจากเจ้าหน้าที่แนะนำนเรศทุกอย่างแล้ว เขาก็นำศพน้องไปเผาทำพิธีกรรมทางศาสนาทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องเดียวคือไม่ได้บอกแม่ แล้วก็ไม่ได้บอกพ่อว่าเขามีลูกชายอีกคนนึงที่ตอนนี้จากพวกเขาไปแล้ว หลังจากจัดการทุกอย่างผ่านไปหลายวันแล้ว นเรศตัดสินใจใช้ไปชีวิตเป็นวายุ เขากลับไปคอนโดของน้องชาย ใช้โทรศัพท์ของวายุ โชคดีที่เข้าใช้ใบหน้าสแกนก็เปิดโทรศัพท์ของวายุได้ เขาเข้าไปดูทุกอย่างในเครื่องน้องชาย จนรู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร เขาฟังเสียงที่วายุส่งให้ก่อนจะฆ่าตัวตายแล้วถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความโกรธและเสียใจ
"เฮียสัญญาว่าเฮียจะแก้แค้นให้แกเองวายุ เฮียจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดกว่าแกเป็นรอยเท่าพันเท่า" แต่การเป็นวายุไม่ง่ายเลย เพราะน้องชายเขาจะเป็นเด็กออกไปทางเด็กเนิร์ดมาก ใส่แว่นตลอดอ่อนโยน น่ารักคงได้นิสัยจากแม่มา แต่เขาตรงข้ามกับน้องมากเป็นคนขี้หงุดหงิด เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ เป็นคนออกแนวแบ้ดๆมีรอยสักเต็มหลัง แต่น้องชายไม่มีรอยสักสักนิดเลย นเรศโทรหาเพื่อนให้ปิดเป็นความลับว่าเขากลับมาประเทศไทยแล้ว
"ไอ้เจมส์ มึงทำอะไรอยู่วะ"
"กูอยู่ที่คลับ ทำไมมึงจะมาหากูหรอ"
"เออคลับมึงอยู่ที่ไหนส่งโลเคชั่นมากูด้วย"
"พูดจริงดินี่มึงกลับมาประเทศไทยแล้วหรอ "
"เออ แต่กูไม่ได้บอกป๊า มึงช่วยเก็บเป็นความลับให้กูหน่อย เดี๋ยวกูไปถึงที่นู่นกูจะเล่าให้มึงฟังเอง"
"เออๆได้ๆ ทำตัวลึกลับนะมึง เดี๋ยวกูส่งโลเคชั่นไปให้แค่นี้แหละ"
"อืม" หลังจากที่เจมส์ส่งโลเคชั่นมาให้นเรศก็ขับรถไปที่คลับของเขาทันที
คลับ Lone Wolfpack (ฝูงหมาป่าผู้สันโดด )
"ยินดีต้อนรับครับเฮียนเรศ" ทันทีที่นเรศเปิดประตูเข้าไปในคลับ เสียงของเจ้าของคลับก็ดังขึ้น
"แม่งเล่นใหญ่นะไอ้เจมส์ แล้วชื่อคลับแม่งอย่าง Cold ว่ะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว กูตั้งตามเอกลักษณ์ของกูเลย ฮ่าๆๆ"
"คนอย่างมึงนี่สันโดดจริงหรอวะ กูได้ข่าวมาไม่ใช่แบบนั้นนะ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นไม่ใช่ไง"
"ก็นี่ไงกูเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น เพราะกูเป็นคนสันโดด ไม่ชอบผูกมัดกับใคร"
"เออ กูยอมมึงจริงๆ"
"แล้วคุณนเรศมีเรื่องอะไรจะให้ผมช่วยหรอครับ"
"กวนตีน "
"เอ๋า กูพูดเพราะก็หาว่ากวนตีนงั้นมึงมีอะไรให้กูช่วย"
"กูต้องการรู้ข้อมูลของผู้หญิงคนหนึ่ง มึงพอจะช่วยกูได้ไหม"
"ใครวะ" นเรศยื่นรูปของลิตาให้เจมส์ดู
"นี่มึงได้รูปน้องลิตามาได้ไงวะ"
"มึงรู้จักหรอ"
"เออ น้องเขาเรียนอยู่จุฬาคณะวิศวะเป็นสมบัติของคณะวิศวะเลยนะเว้ย มึงถามทำไมวะ"
"เพราะกูต้องการจะแก้แค้นให้น้องกูก่อน กูไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ กูไว้ใจแค่มึงคนเดียวไอ้เจมส์ แล้วมึงก็ต้องช่วยกูนะ"
"มึงนี่แม่งลึกลับว่ะ แล้วจะให้กูช่วยยังไงไหนพูดมาซิ"
"กูอยากรู้จักผู้หญิงชื่อลิตา "
"มึงอย่าบอกนะว่ามึงจะไปทำให้เขารักแล้วก็ทิ้งเขา"
"มึงเดาเก่งจังวะ"
"เรื่องแบบนี้กูไม่ต้องเดา นิยายน้ำเน่ามากระวังมึงจะไปหลงรักศัตรูหละ"
- ผู้เขียน
