ตอนที่ 18
1097 คำ
ลักษณ์นารานอนลืมตาท่ามกลางแสงจากโคมไฟหัวเตียงที่สาดส่องตัวเธอเหยียดยาวอยู่ชิดติดกับร่างน้อยที่นอนคู้ตัวและก่ายแขนเล็กข้างหนึ่งบนตัวเธอไม่ยอมปล่อย หญิงสาวตะแคงตัวเบา ๆ เพื่อจูบบนหน้าผากและแก้มของลักษมีที่นอนหลับปุ๋ยไม่รู้สึกตัวเมื่อเวลาล่วงเข้ายามดึกสงัด ได้ยินเพียงเสียงแอร์คอนดิชั่นครางต่ำ ๆ สายตาของร่างบอบบางที่เลื่อนข้ามเด็กหญิงตัวน้อยไปหยุดที่ร่างสูงใหญ่บนเบาะรองนอนบนพื้นข้างเตียง แมทเทียสทำความตกลงกับลูกสาวของเขาที่ยังไม่ยอมรับพ่อง่าย ๆ แม้จะเรียกเขาว่าดี๊ขาตามที่ชายหนุ่มต้องการ
แต่ลักษมีกลับไม่ยอมให้เขานอนกอดและแมทเทียสก็ยินยอมทำตามแต่โดยดี เขายอมนอนบนพื้นพรมซึ่งลักษณ์นารารู้ดีว่าแม้จะมีเบาะหนารองไว้แต่ก็คงไม่สบายเหมือนเตียงใหญ่ที่เขานอนประจำ หญิงสาวอดที่จะนึกไปไม่ได้ว่าถึงแมทเทียสจะร้ายกาจกับเธอมากแค่ไหนแต่สำหรับดวงใจดวงน้อยของเขาแล้วชายหนุ่มยอมวางทิฐิทุกอย่างลงแทบเท้าของลูกรัก เถอะ...ถึงเขาจะเกลียดเธอจนอยากฆ่าให้ตายขอแค่เขายอมรับหัวใจดวงน้อยดวงนี้ไว้เธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
ลักษณ์นาราค่อย ๆ จับมือลูกสาวที่เกยก่ายออกจากตัวเธอและขยับลุกขึ้น จริง ๆ แล้วเธอนอนไม่หลับหลังจากที่ลักษมีและพ่อของหนูน้อยหลับกันไปทั้งคู่ เธอเฝ้ามองแมทเทียสพูดคุยและเล่นตุ๊กตาแต่งตัวกับลูกสาวของเขา เห็นรอยยิ้มและสายตาไสแจ๋วของหนูน้อยที่เริ่มไว้วางใจชายหนุ่ม ให้เขาอยู่ใกล้ กอดและจูบเด็กหญิงได้ ในขณะที่เธอมองอยู่ห่าง ๆ ลักษมียังคงจับสังเกตไม่ได้ว่าแม่ไม่กอดตอบเวลาที่เด็กน้อยกอดมารดาอย่างโหยหา
แต่ลักษณ์นาราไม่แน่ใจเลยว่าหากวันหนึ่งลักษมีบอกให้เธอกอดตอบแล้วเธอจะทำอย่างไร บางที...เธออาจต้องแลกกับความเจ็บปวดที่แมทเทียสวางกฎไว้ คิดแล้วหญิงสาวก็น้ำตาร่วง เธอลุกขึ้นและขยับลงจากเตียงอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าลูกสาวจะตกใจตื่น และอดที่จะหันมองอีกครั้งไม่ได้ เพราะปกติหากลักษมีไม่ได้นอนกอดแม่ก็ดูเหมือนว่าเด็กหญิงจะรู้ด้วยสัญชาติญาณของความโหยหา ลูกสาวของเธอจะกระสับกระส่ายไปมาและร้องไห้ทั้งที่ยังหลับ
“ปุ๊บปั๊บ...ลูกแม่”
ลักษณ์นาราถอนใจเบา ๆ แล้วเลี่ยงเดินไปที่ห้องน้ำ หญิงสาวปิดประตูเบา ๆ แต่ไม่สนิทก่อนหันมองกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำหินอ่อนอันโอ่อ่า ทุกตารางนิ้วของคฤหาสน์คอสแทนทิโนนั้นใหญ่โตและกว้างขวางหากหญิงสาวกลับรู้สึกว่าเธอไม่ต่างจากฝุ่นธุลีที่ปลิวกระจายอยู่ในสถานที่แห่งนี้ สถานที่ที่เธออยากกลับไปมากที่สุดคือบ้าน แต่แล้วความคิดของเธอกลับต้องสะดุดลงเมื่อบานประตูถูกผลักเข้ามา หญิงสาวหันกลับไปและอุทานเบาหวิว
“แมท...”
“ผมคิดว่าคุณอาจจะร้อนถึงขนาดต้องอาบน้ำกลางดึก”
“แมท...นั่นคุณจะทำอะไร”
ลักษณ์นาราเสียงสั่นเมื่อเห็นเขาล็อคลูกบิดประตูแล้วถอดเสื้อยืดออกเหลือเพียงกางเกงลายทางเผยให้เห็นไหล่กว้างและอกเปลือยรกเรื้อด้วยไรขนสีน้ำตาลบนเนื้อหนังแข็งแกร่ง เขาโถมตัวเข้าหญิงสาวที่ขยับไปข้างหลังไม่ทันตั้งตัว หากเธอก็หนีเขาไม่พ้นเพราะหลังบอบบางชนผนังห้องน้ำที่เย็นเยียบเพราะฉ่ำแอร์
“แมท...จะบ้ารึไงคะ ฉันอยากเข้ามาล้างหน้าก็เท่านั้น”
“อยากอาบน้ำทำไมไม่บอกผัว...เอ...นี่เราไม่ได้อาบน้ำด้วยกันมานานเท่าไหร่แล้วน๊า ผมก็จำไม่ค่อยได้ซะแล้วซี”
“ปล่อยนะ!”
ลักษณ์นาราเสียงแข็งและพยายามขืนตัวให้พ้นอ้อมแขนทรงพลังที่ตรึงร่างบอบบางไว้ชิดติดอกกว้าง เขามอเธอด้วยสายตาหิวหื่น ไม่ได้มองด้วยความรักหรือเสน่หาแม้แต่น้อย หญิงสาวรู้สึกทุข์ทรมานกับแววตาของเขา นัยน์ตาสีสนิมเหล็กที่เคลือบด้วยความอาฆาตเกลียดชังมากกว่าจะทำไปเพราะเขารักเธอ ร่างแน่งน้อยผลักอกกว้างด้วยฝ่ามือแต่เขากลับคว้าข้อมือทั้งสองของเธอไว้แล้วจับมันรวบไว้แนบอก ใบหน้าคร้ามเข้มก้มลงมาและพ่นลมหายใจร้อนรุ่มใส่ใบหน้าสวยหวาน
“ทำไม! ทำเป็นเล่นตัว ที่แท้ก็อยากให้ผัวตามเข้ามาจนตัวสั่น”
“อย่าพูดอะไรอย่างนั้นนะคะ และอย่าเสียงดังด้วย ลูกกำลังหลับอยู่”
บทที่ 7
ปรารถนาในรอยแค้น
แมทเทียสเลิกคิ้วสูง
“ห่วงว่าลูกจะตื่น?...ห้องน้ำกว้างออกอย่างนี้เสียงของเราคงไม่ดังออกไปข้างนอก รู้หรือเปล่าว่าผมตื่นเต้นจะแย่เวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันอย่างนี้ มันทำให้ผมนึกถึงอดีต ตอนที่เรา...อาบน้ำด้วยกันสองคนในอ่างจากุชชี่”
“ฉันจำไม่ได้แล้ว...ปล่อยนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็มาฟื้นความทรงจำกันหน่อยเป็นไง อาบน้ำด้วยกันในอ่างสนุกจะตาย ถ้าคุณสมองฟั่นเฟือนไปแล้วผมนี่แหละจะช่วยฟื้นความจำคุณเอง!”
“ยะ...อย่านะคะแมท...ว๊าย!”
ลักษณ์นาราร้องเสียงหลงเมื่อถูกแมทเทียสฉุดร่างของเธอไปที่อ่างจากุชชี่ก่อนจะบังคับร่างบางให้ลงไปในอ่างน้ำ หญิงสาวพยายามขัดขืนแต่กลับกลายเป็นว่าเธอลื่นหงายหลังลงไปในอ่างเสียเอง และพอจะทรงตัวลุกขึ้นกลับถูกมือหนากดไว้ที่ลำคอจนร่างแน่งน้อยจมอยู่ในอ่างโผล่แต่ศีรษะ แมทเทียสไม่สนใจเสียงกระไอเพราะสำลักน้ำของลักษ์นาราแม้แต่น้อย ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าหาแววตาดุดัน
“เป็นไง...สนุกมากไหม หรือถ้ายังไม่พอใจ เอาอย่างนี้สิ...เรามาเล่นเกมคนแปลกหน้าก่อนร่วมรักกันดีกว่าไหม สนุก...ตื่นเต้นจนคุณต้องร้องขออยากเล่นกับผมทุกคืน!”
“ไม่นะคะ...อย่า...แมท...ได้โปรดอย่าแกล้งกันอย่างนี้เลยนะคะ”
- ผู้เขียน
