ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย EP.9
2465 คำ
หลายวันผ่านไป
หลังจากเหตุการณ์นั้นอลิสก็ไม่ค่อยมีเวลาไปเต๊าะพี่กายเสียเท่าไร ด้วยความที่เป็นพี่ปีสองเธอต้องเรียนหนักขึ้นแถมรายงานที่อาจารย์สั่งยังมีมากเสียจนกองพะเนินเป็นดินพอกหางหมู อลิสกับจีนจึงพากันสิงอยู่ที่ห้องสมุดเสียส่วนใหญ่เพื่อค้นหาข้อมูลประกอบการทำรายงานแทบไม่ได้พัก
"อีจีน กูคิดถึงพี่กายว่ะ” มือเรียวเปิดหนังสือเล่มใหญ่หาข้อมูลทำรายงาน ปากสีแดงอวบอิ่มก็บ่นคิดถึงกายไม่หยุด อาทิตย์กว่าแล้วนะที่ไม่มีพี่กายอยู่ในวงโคจรชีวิตของเธอ บรรดาอาจารย์แม่พากันสั่งรายงานจนเธอกับจีนทำแทบไม่ทันแล้ว
"อีลิส ก่อนที่มึงจะคิดถึงผัวในอนาคตของมึง รบกวนคิดถึงรายงานของอาจารย์พิชชี่ก่อนเถอะ กำหนดส่งพรุ่งนี้แล้วเนี่ย กูจะบ้าตาย” จีนที่กำลังตั้งใจหาข้อมูลในหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาเตือนอลิสถึงรายงานที่ต้องส่งในวันพรุ่งนี้
"ขอพิมพ์แป๊บ” อลิสบอกเพื่อนก่อนที่จะขยับแว่นตาให้เข้าที่แล้วลงมือพิมพ์ข้อความในรายงานต่อด้วยความตั้งใจ
"เยส อีจีนกูทำเสร็จแล้วโว้ย” ร้องตะโกนขึ้นมาเสียงดังด้วยความดีใจจนนักศึกษาที่นั่งอยู่ในห้องสมุดพากันหันมามองอลิสเป็นตาเดียว
"แหะ แหะ ขอโทษค่ะ” อลิสหันมองไปรอบ ๆ ตัว ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษทุกคนที่อยู่ในห้องสมุด ดีใจจนลืมตัวเสียงดังแถมยังโดนมองแรงใส่ สมควรแล้วไหมล่ะกรี๊ดเสียดังลั่นห้องสมุด
"อีลิสกูเหลือนิดเดียวรอกูแป๊บ” จีนที่กำลังก้มหน้าก้มตาพิมพ์บอกอลิสให้รอตนก่อน
"โคตรโล่งอะมึง เหลืออีกแค่วิชาเดียวของอาจารย์อินทุอรกูได้ข้อมูลครบละ ส่งอาจารย์พิชชี่เสร็จก็รันต่อได้เลย"
อลิสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจที่รายงานของตัวเองค่อย ๆ เสร็จไปทีละเล่ม จะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นเสียที
"เฮ้อ เสร็จสักที” จีนถอนใจหายออกมาด้วยความโล่งอกก่อนที่สองสาวจะพากันเก็บของ เพราะตอนนี้บรรณารักษ์ที่อยู่ในห้องสมุดกำลังไล่เช็กของ และทยอยไล่ปิดไฟลงทีละดวง ๆ เพราะตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มได้เวลาห้องสมุดปิดทำการแล้ว
"อ้าว อีลิสฝนตกอะมึง ทำไงดีร่มก็ไม่มี” เมื่อทั้งคู่ออกมาด้านนอกห้องสมุดอยู่ ๆ ฝนก็เทลงมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยประหนึ่งว่าฟ้ารั่ว เพราะตกแรงมากจนละอองฝนกระเซ็นมาโดนชุดนักศึกษาของพวกเธอจนเปียก ข้างหน้าห้องสมุดมีหลายคนที่ยืนเบียดกันหลบฝนอยู่
"กูหิวแล้วอะมึง” เสียงท้องร้องดังขึ้นมาจากคนตัวเล็ก อลิสมองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาไม่ยอมหยุดตาละห้อย มาตกอะไรตอนนี้พยากรณ์อากาศไม่เห็นบอกว่าวันนี้ฝนจะตก ฝนหลงฤดูหรือไงไอ้ฝนบ้า
"อ้าว น้องจีน” เสียงทุ้มของใครบางคนที่ทักจีนขึ้น ทำให้สองสาวรีบหันไปมองทันทีก่อนที่จะพบกับพี่เอสรุ่นพี่ปีสามที่ตอนนี้กำลังตามจีบจีนอยู่
"ติดฝนเหมือนกันเหรอคะ” จีนถามเอสก่อนจะแย้มรอยยิ้มกว้างให้ผู้ชายที่เดินมายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง
"พี่มีร่มอยู่ ไปด้วยกันไหมคะ” เอสกางร่มคันใหญ่ขึ้นก่อนที่จะชวนจีนให้ไปด้วยกัน จีนลังเลเล็กน้อยใจเธอก็อยากไปนะ แต่เธอจะทิ้งเพื่อนไม่ได้ เพราะตอนนี้มันก็สองทุ่มกว่า ๆ แล้ว
"งั้นลิสฝากเพื่อนด้วยนะคะ” ดันไหล่จีนให้เข้าไปอยู่ในร่มคันเดียวกันกับพี่เอสทำเอาจีนถึงกับหันขวับไปมองเพื่อนรักทันทีด้วยความเป็นห่วง ได้อย่างไรกันเธอจะทิ้งอลิสไว้คนเดียวไม่ได้
"มึงไปเถอะ ไม่ต้องห่วงกูน้าเพื่อนตั้งเยอะแยะ ฝนซาเมื่อไรเดี๋ยวกูจะรีบกลับเลยสัญญา” บอกจีนเพื่อต้องการให้เพื่อนคลายกังวล เพราะที่จีนไม่อยากไปกับพี่เอสทั้ง ๆ ที่ใจจริงน่ะอยากจะไปกับพี่มันก็เพราะว่าเป็นห่วงเธอ
"กูอยู่ได้น่า ไปเหอะ"
บอกเพื่อนอีกครั้งก่อนที่จีนจะเดินออกไปกับพี่เอส เหลือเพียงอลิสที่แหงนหน้ามองฝนที่ตกลงมาอย่างเซ็ง ๆ จากที่มีเพื่อนยืนรอกันเยอะ ๆ ก็กลายเป็นว่าหลาย ๆ คนวิ่งฝ่าฝนตัวเปียกเพื่อเดินทางกลับหอพักกัน เพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว
บรรยากาศรอบข้างยิ่งเงียบเหงาไปกันใหญ่ เมื่อเหลือเพื่อนรอฝนซากับเธอเพียงแค่สี่ห้าคน ก่อนที่อลิสจะนั่งลงชันเข่าอย่างหงอย ๆ ทั้งลมที่พัดมาทั้งไอฝนที่กระเซ็นมาโดนเสื้อเธอทำเอาเธอรู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจ ในเวลาแบบนี้เธออยากให้พี่กายมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอจัง
จนกระทั่งมีเงาสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เรียกความสนใจจากอลิสให้เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเงานั้นทันทีก็พบกับกายที่ยืนถือร่มคันใหญ่อยู่ อลิสผุดลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจที่ได้เห็นหน้าผู้ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
"พี่กาย มาได้ไงคะ” หน้าสวยยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ก่อนที่จะกระโดดกอดคนพี่เอาไว้ด้วยความคิดถึง โดยที่ไม่ได้แคร์สายตาของคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เธอเลยสักนิด
"ก็เดินมาไง ไม่ได้หายตัวมาเสียหน่อย"
ตอบอลิสแบบกวน ๆ แต่ก็ยอมยืนให้อลิสกอดแบบไม่ปัดป้องเลยสักนิด หนึ่งอาทิตย์ที่ไม่ได้เห็นหน้ายัยตัวร้ายที่อยู่ตรงหน้าเขาคิดถึงเธอชะมัด ไม่มีคนคอยมากวนใจหรือคอยวอแวใกล้ ๆ เลย
เหงาอะ อยากโดนสาวเต๊าะ
"มารับอลิสเหรอคะ” เงยหน้าขึ้นถามกายด้วยความอยากรู้ อยู่ ๆ ก็มาโผล่ที่หน้าห้องสมุดทั้ง ๆ ที่ฝนตกเธอว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ
"เปล่าเสียหน่อย แค่ผ่านมาเห็นใครบางคนกำลังนั่งหงอยรอฝนซาเลยแวะมาดูก็แค่นั้น” ปฏิเสธหน้าตาเฉย แต่อลิสกลับรู้สึกว่ากายตั้งใจมารับเธอเสียมากกว่า โกหกไปสิ อลิสเองก็จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่กายมารับแล้วกัน คิก คิก
"อลิสเปียกไปหมดแล้ว ทั้งหิว ทั้งหนาว อยากกลับคอนโดค่ะ” มองกายด้วยสายตาออดอ้อน ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้วทั้งเหนื่อยนั่งพิมพ์รายงานมามากกว่าสามชั่วโมงทั้งหิวทั้งเหนื่อยมาก ๆ จนตอนนี้แทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว
"ถ้างั้น...ก็กลับบ้านกัน"
บอกอลิสด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นอ่อนโยน ก่อนที่จะแย่งโน้ตบุ๊กในมืออลิสไปถือ ส่วนอลิสที่มือว่างก็เอามือตัวเองคล้องแขนกายเอาไว้แน่นก่อนที่สองหนุ่มสาวจะเดินฝ่าสายฝนใต้ร่มคันเดียวกันออกไป ทิ้งให้คนที่ยืนอยู่มองตามไปด้วยความอิจฉา แต่มีหนึ่งคนที่มองตามไปด้วยสายตาที่ไม่พอใจและริษยาผู้หญิงที่พี่กายมารับ ทำไมต้องเป็นมัน
ร้านชาบู
"อื้ม... อร่อยอะ” คีบหมูในหม้อชาบูขึ้นมากินด้วยความหิวโหย กินไปก็ชมไปไม่ขาดปากว่าร้านที่พี่กายพาเธอมาอร่อยมากอย่างนั้นอย่างนี้
"ระวังติดคอล่ะ” กายบอกไปขำไป กินเหมือนเด็กน้อยเลยอร่อยขนาดนั้นเชียว
"พี่กายเอาอันนี้” ยิ้มแป้นก่อนที่จะบอกให้กายคีบกุ้งที่อยู่ในหม้อให้ ซึ่งกายก็ไม่ขัดใจคีบกุ้งออกมาวางที่จานของตัวเองก่อนที่จะปอกเปลือกออกแล้วคีบไปวางไว้บนจานของอลิส
"ขอบคุณนะคะที่แกะให้” ยิ้มหวานให้อย่างขอบคุณก่อนที่จะกินกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย
"ชอบกินกุ้งเหรอ” ถามอลิสเสียงนิ่ง ๆ ก่อนที่อลิสจะพยักหน้ารับ
"อลิสชอบกินกุ้งมาก ๆ ค่ะ มากินชาบูกับเพื่อนทีไรกินทีเป็นโลเลย"
เมื่อได้ยินคำตอบของอลิส กายก็หยิบกุ้งที่วางอยู่บนจานเทลงในหม้อจนหมดอย่างเนียน ๆ จนกระทั่งกุ้งสุกเขาก็คีบขึ้นมากองไว้ที่จานตัวเองแล้วค่อย ๆ นั่งแกะเปลือกออกจนหมด
"ง่ะ กุ้งหมดแล้ว รอแป๊บนะเดี๋ยวอลิสไปเอามาเติมก่อน” บอกกายก่อนที่ตั้งท่าจะลุกขึ้นไปเอากุ้งมาเติม แต่เสียงนิ่ง ๆ ที่เรียกอลิสไว้ก็ทำเอาอลิสหันมามองกายทันที
"ไม่ต้องไปหรอก นี่ค่ะพี่แกะให้แล้ว” เรียกอลิสไว้ก่อนที่จะคีบกุ้งในจานตัวเองมาใส่จานอลิสจนเต็มจาน คนสวยนิ่งอึ้งไปกับการกระทำนั้น
นี่พี่กายนั่งแกะกุ้งให้เธอเยอะขนาดนี้เชียวหรือ
"กินสิ” บอกอลิสก่อนที่จะอมยิ้มออกมาน้อย ๆ คนน้องยกยิ้มกว้างจนตาหยีกับยิ้มของพี่กาย
"ขอบคุณนะคะ อลิสจะกินให้หมดเลย”
บอกกายก่อนที่จะลงมือกินกุ้งที่พี่กายตั้งใจแกะให้จนหมดจาน ในใจรู้สึกดีจนยิ้มออกมาไม่ยอมหุบ วันนี้เธอมีความสุขมาก ๆ เลยไม่คิดว่าพี่กายจะบังเอิญผ่านมารับเธอ แล้วต่อด้วยพามากินมื้อเย็นกันสองต่อสอง สิทธิ์ของคนแอบรักได้แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
"ขอบคุณนะคะ ที่วันนี้บังเอิญผ่านมาเจอ แล้วก็ขอบคุณที่พามาเลี้ยงมื้อเย็นนะคะ” เมื่อรถคันหรูของกายจอดสนิทที่หน้าคอนโดของอลิส คนตัวเล็กก็ยกมือไหว้ขอบคุณคนพี่ด้วยความซาบซึ้งใจ
"กับคนที่อยากเจอ ไม่มีคำว่าบังเอิญหรอก"
ประโยคนั้นของกายทำเอาอลิสใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ เพียงชั่วขณะคนตัวเล็กก็ตัดสินใจยื่นตัวไปหอมแก้มกายแรง ๆ หนึ่งทีจนคนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวนิ่งชะงักไป เด็กนี่ เอะอะ ๆ ก็ถึงเนื้อถึงตัวตลอด วันนั้นเขายับยั้งชั่งใจได้ แต่ต่อไปใช่ว่าเขาจะปล่อยไปง่าย ๆ เหมือนเดิมนี่
เขาน่ะเป็นเสือเมื่อเจอเหยื่อเด็ด ๆ ก็ไม่เคยพลาดที่จะตะครุบหรอกนะ
"อ๋อ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่มารับแล้วกัน รถเราจอดที่คณะคงไม่มีรถไปเรียนใช่ไหม"
ตีหน้านิ่งบอกอลิสที่หันมามองกายอีกรอบด้วยหัวใจที่เต้นแรงไม่หยุด เธอจะเป็นโรคหัวใจไหมเนี่ยขยันเต้นทุก ๆ สิบวินาที ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงหัวใจจ๋า
"รู้เหรอคะ ว่าอลิสมีเรียนกี่โมง” ทำใจกล้ายื่นหน้าสวยไปใกล้จนชิดหน้าหล่อ ถามกายด้วยรอยยิ้มหวานก่อนที่กายจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาแล้วยื่นไปให้อลิส
"แอดไลน์กันไว้สิจะได้รู้ว่าเรียนกี่โมง"
กรี๊ดดดดด ทุกคนคะ อลิสขอกรี๊ดได้ไหมในที่สุดพี่กายก็ยอมให้ไลน์อลิสแล้ว แงงง ดีใจ น้ำตาจะไหล ไลน์พี่กายเป็นอะไรที่หายากมากเลยนะคะ มือบางฉวยหยิบโทรศัพท์จากกายอย่างไว ก่อนที่จะจัดการแอดทั้งไลน์และโทรออกเข้าเบอร์ของเธอ รวมถึงจัดการเซฟเบอร์ของเธอเอาไว้ให้กายอย่างเสร็จสรรพ
"อลิสสุดที่รัก"
เมื่อบันทึกชื่อของตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ส่งโทรศัพท์คืนกายพร้อมกับส่งจูบบอกลาเช่นเคย
"บ๊าย บาย” เปิดประตูลงจากรถก่อนที่จะวิ่งเข้าคอนโดไปด้วยหัวใจพองโตเต็มไปด้วยความสุขที่ลอยอยู่รอบ ๆ ตัวเธอ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเป็นความสุขของอลิส
"หึ เคยโดนแต่ผู้หญิงตาม แล้วเป็นบ้าอะไรวะมาตามผู้หญิงเนี่ย"
พึมพำยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองก่อนที่จะยิ้มออกมาน้อย ๆ ทำไมเขาถึงรู้ว่าอลิสอยู่ที่ห้องสมุดน่ะเหรอ อลิสจ้างไอ้เก่งลูกน้องเขาคอยรายงานว่าเขาอยู่ที่ไหนได้ เขาเองก็จ้างคนในคณะอลิสมาคอยตามดูเธอได้เหมือนกันนั่นแหละ เธอมาคอยตามเขาแบบไหน เขาก็ตามเธอคืนแบบนั้น วินวินกันทั้งสองฝ่าย และถ้าหากถามว่าตอนนี้เขาชอบอลิสไหมก็อยากจะบอกไว้ตรงนี้เลยว่า
'ก็ชอบอะครับ ถูกใจ โดนใจ สเปกเลย แต่ขอเล่นตัวก่อนแล้วกัน'
เช้าวันต่อมา
ฮัดเช้ย!!!
เมื่อนั่งรถมาด้วยกันอลิสก็จามออกมาถึงสามครั้งติด ทำเอากายขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ คนข้าง ๆ เขาโดนละอองฝนจนเป็นหวัดหรือเปล่านะ
"หนูไม่สบายหรือเปล่าคะ” กายถามอลิสด้วยความเป็นห่วง เพราะคนข้างกายเขาทั้งจามทั้งสูดน้ำมูกมาตลอดทางจนตอนนี้รถของเขามาจอดที่หน้าคณะของอลิสแล้ว
"ไม่นี่คะ อลิสสบายดี พี่เป็นห่วงอลิสเหรอ” หันมาปฏิเสธเสียงเบาก่อนที่จะยิ้ม ๆ แล้วแซวกาย ถามเธอแบบนี้เป็นห่วงเธอล่ะสิ รู้ทันหรอกน่า
"แล้วหนูอยากให้พี่เป็นห่วงไหมล่ะ"
ยื่นหน้ามาใกล้ ๆ หน้าเนียนสวยของอลิส ก่อนจะกระตุกยิ้มหล่อให้ทำเอาคนถูกหยอดแบบเนียน ๆ หน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินและพิษไข้ที่กำลังเล่นงานเธออยู่
"นี่ไงไม่เห็นเป็นอะไรเลย” บอกกายก่อนที่จะจับมือใหญ่มาวางไว้บนหน้าผากเพื่อบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ แต่กายกลับนำมือออกแล้วเปลี่ยนเป็นนำหน้าผากของตัวเองมาชนเข้ากับหน้าผากของอลิสแทน คนป่วยชะงักไป เพราะไม่คิดว่าคนพี่จะทำแบบนี้
"วิธีวัดไข้ที่ถูกต้องเขาทำแบบนี้ต่างหาก” กระซิบชิดริมฝีปากนุ่มของอลิส ก่อนที่หัวใจดวงน้อย ๆ จะเต้นแรงเหมือนกลองรัว จนเธอกลัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าจะได้ยินมันเข้า
ตึกตัก ตึกตัก
งื้อ ทุกคนคะอลิสไม่ไหวแล้ว พี่กายหยอดอลิสไม่มีแผ่วเลย เคยแต่เต๊าะเขาพอโดนเขาหยอดคืนตอนนี้ใจเต้นแรงจนแทบกระเด็นมานอกอกแล้วค่า
- ผู้เขียน
