เล่ห์รักพรางสิเน่หา

ตอนที่ 8

“จองเต็มตั้งแต่เปิดตัววันแรกแล้วครับ เป็นคอนโดที่สูงที่สุดในจังหวัดตามที่คุณเหมตั้งใจครับ” นิธิยิ้มให้กับเจ้านาย เขายอมรับการบริหารและชั้นเชิงของชายหนุ่มรุ่นใหม่คนนี้นัก จังหวัดใหญ่ใจกลางภาคอีสานเป็นบ่อทองใหม่สำหรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายรายในประเทศ หมู่บ้านจัดสรรผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด ขยายตัวอยู่รอบตัวเมืองใหญ่หลายโครงการ แต่ละโครงการเป็นของบริษัทที่มีชื่อเสียงคุ้นเคยกันระดับประเทศ ถึงแม้บริษัทของเหมันต์จะไม่ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของประเทศ หากแต่ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือที่บิดาเขาสร้างไว้เป็นทุนเดิม ก็ทำให้ผู้คนให้ความสนใจจับจองเป็นเจ้าของ และยอดจองก็เต็มทันทีในวันที่เปิดจองวันแรก

“คุณเหมจะไปดูที่ไซด์งานหน่อยมั้ยครับ” ชายหนุ่มโบกมือปฏิเสธ

“ไม่ล่ะคุณนิธิ ผมไว้ใจคุณ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาผมแล้วกัน ช่วงนี้ผมอาจจะไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเท่าไรนะ” ลูกน้องคลี่ยิ้มเป็นเชิงรู้ทัน

“จะไม่บอกคุณสายฝนหน่อยหรือครับ ว่าพาลูกสะใภ้มาอยู่ด้วยแล้ว” นิธิอายุมากกว่าเหมันต์เกือบสิบปี เขาเป็นมือขวาของผู้บริหารหนุ่ม และรู้จักกับครอบครัวของเหมันต์เป็นอย่างดี

“ยังหรอกครับ ถ้าเขาอยู่กับผมได้จริงๆแล้วค่อยบอก ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ปล่อยกลับบ้านไป คุณนิธิอย่าเพิ่งบอกคุณแม่นะครับ”

“ครับ”

ตอนแรกก็ว่าจะกลับค่ำๆตามที่บอกใครบางคนไว้ แต่พอตรวจงานเสร็จเหมันต์กลับไม่คิดอยากจะไปไหนต่อสักนิด เขารู้สึกอยากกลับบ้านสวนขึ้นมาซะอย่างนั้น พื้นที่บ้านสวนมีประมาณร้อยไร่ เขาให้ชาวบ้านใช้ทำกินบางส่วนโดยไม่คิดค่าเช่า ในส่วนที่ทำเองก็จ้างชาวบ้านมาทำให้ มารดาบ่นอยู่บ่อยๆว่าไม่รู้จะไปทำให้ลำบากทำไม ลำพังงานบริหารโครงการอสังหาริมทรัพย์ต่างๆของบริษัทก็เยอะแยะอยู่แล้ว แต่เหมันต์ก็ยังอยากทำอยู่ดี อย่างน้อยเวลาที่เขาเบื่อกับความวุ่นวายในเมือง ที่นั่นก็ทำให้เขาผ่อนคลายได้เสมอ และหากมีลูก เขาก็อยากมีทางเลือกไว้ให้ลูกเลือกบ้าง ไม่ใช่ต้องทำหน้าที่บริหารงานบริษัทต่อจากเขาอย่างเดียว

“ลูกเหรอ...หึๆ” ชายหนุ่มโคลงศีรษะ เขาเริ่มมีความคิดนี้ตั้งแต่ตอนไหนกันนะ

ตั้งแต่ตอนที่มารดาบอกว่าต้องไปรับลูกสาวของเพื่อนบิดามาเป็นเมีย เพราะสัญญาของ

สองผู้เฒ่าที่ชิงหนีโลกวุ่นวายไปอยู่ที่สบายกว่าหรือเปล่า หรือในตอนที่เห็นเรือนร่างเย้ายวนขาวนวลหมดจดของผู้หญิงที่กำลังรอเขาอยู่ที่บ้านกันแน่

“ขวัญ...” เสียงทุ้มของเหมันต์คงเบาไป เพราะคนที่นอนหลับตาพริ้มไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบหรือรับรู้ใดๆ ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก เขาถอดเสื้อสูทออกแล้วและกองไว้ที่เบาะหลังของรถ เสื้อเชิ้ตถูกแกะกระดุมออกสามเม็ดเผยแผ่นอกกำยำ ที่ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ทั้งจังหวัดละลายมานักต่อนักแล้ว ร่างสูงใหญ่ขยับตัวขึ้นไปนั่งอยู่ข้างหลังคนขี้เซาที่นอนตะแคงให้ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมองใบหน้าหวาน เธอยังหลับตาพริ้ม แพขนตายาวดำขลับเรียงตัวทาบทับผิวใต้ตา จังหวะลมหายใจสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าคนที่หลับตาอยู่น่าจะหลับลึก หลับจริง

“หลับสบายเชียวแม่คุณ” เหมันต์รำพึงเบาๆ ก่อนจะใช้แขนเท้าศีรษะนอนตะแคงแนบไปกับร่างบอบบาง แผ่นอกกว้างแนบไปกับแผ่นกลังนุ่ม วงแขนแกร่งโอบเอวคอดไว้หลวมๆ จมูกโด่งกดลงเบาๆที่เรือนผมนุ่มหอม กลิ่นกายสาวอบอวลชวนให้หลับตาลงยิ่งนัก หากไม่ติดว่าบางอย่างกลางกายทรยศตื่นตัวปึ๋งปั๋งอย่างไม่น่าให้อภัย

ลมหายใจอุ่นร้อนถูกพ่นออกมายาว สะโพกสอบขยับจนอะไรที่ตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับเจ้าของแนบชิดทาบไปกับสะโพกมนสวย เพียงขวัญขยับตัวหนีเล็กน้อย หากแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมให้เกิดช่องว่างระหว่างสองร่างนานนัก เขาขยับตามแถมยังโอบรัดร่างนุ่มนิ่มไว้ไม่ให้ขยับหนีได้อีก จมูกโด่งเลื่อนไล้ไปตามแก้มเนียนใส ริมฝีปากหยักจุ๊บบางเบาที่ใบหูขาวสะอาด ก่อนจะซุกไซ้ไปตามลำคอระหง มือใหญ่ลูบไปด้านหน้าร่างบางผ่านเนื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างสาวไว้ จนถึงทรวงอกอวบนุ่มหยุ่น สัมผัสชวนวาบหวามทำให้คนถูกรุกรานหดคอเกร็งตัว และในที่สุดก็ลืมตากะพริบปริบๆ เพียงขวัญพลิกกายนอนหงาย หญิงสาวเบิกตากว้างสบสายตากับคนรุกรานร่างกายตัวเอง

“คุณเหม...เอ่อ...ค่ำแล้วเหรอคะ ขวัญนอนหลับนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” เพียงขวัญพยายามดิ้นรนออกจากพันธนาการของคนตัวโต เหมันต์เลิกคิ้วสูงยิ้มเจ้าเล่ห์

“เพิ่งบ่ายโมงเอง ผมก็แค่มาปลุก” ปลุกอีกแล้ว เขาปลุกเธอในแบบของเขาอีก

แล้ว เพียงขวัญยิ้มแหย เหลือบตาลงมองหน้าอกตัวเอง ก็พบมือใหญ่ของเขาวางแปะอยู่ที่หน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง หญิงสาวค่อยๆจับมือเขายกออกจากจุดที่แสนหวาดเสียวและชวนวาบหวาม หากแต่เจ้าของมือกลับเกร็งขัดขืน เมื่อเธอเงยหน้ามองเขา คิ้วเข้มก็เลิกขึ้นเป็นเชิงถามว่าทำไม

“เอ่อ...ยังไม่ถึงเวลากลางคืนเลยค่ะ ปล่อยขวัญก่อนนะคะ” เสียงสั่นน้อยๆและหน้าแดงระเรื่อของคนในอ้อมกอดช่างปลุกระดมอารมณ์ร้อนในร่างให้ลุกโชติช่วงได้ดีแท้

“ผัวกับเมียจะรักกัน ตอนไหนก็ได้ทั้งแหละ ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามไว้สักหน่อย” ปากเล็กเผยอค้าง ทอดสายตามองเขาอย่างวิงวอน มือเล็กยังจับข้อมือใหญ่ไว้มั่น หวังใจว่าเขาจะไม่เลื่อนมันไปมาบนตัวเธอ หรือออกแรงกดลงมาเพิ่มให้ต้องหัวใจวายในตอนกลางวันแสกๆ