“คุณเหมคะ ตื่นได้แล้วค่ะ” เพียงขวัญแตะมือที่บ่าของคนนอนหลับอยู่ เหมันต์ขยับกายเพียงนิดแต่ไม่ยอมลืมตา
“ขวัญจะลงไปทำอาหารเช้าช่วยคุณแม่ ถ้าคุณเหมจะนอนต่อก็ตามใจนะคะ เดี๋ยวขวัญจะมาปลุกตอนที่อาหารเช้าพร้อมแล้ว” เหมันต์ปรือตาขึ้นมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างเตียง เพียงขวัญยังคงสวมชุดที่ใส่ไปงานเลี้ยงเมื่อคืน หญิงสาวหันหลังให้เขาแล้วและกำลังจะก้าวเดิน คิ้วเข้มขมวดมุ่น ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นนั่งหย่อนขาลงข้างเตียงแล้วคว้าเอาข้อมือของหญิงสาวไว้ เพียงขวัญหันกลับมามองหน้าคนที่ดึงรั้งตัวเองไว้ ทำหน้างงๆเมื่อเหมันต์ชักสีหน้าดุใส่ตัวเอง
“ขวัญขอโทษที่ปลุกค่ะ ขวัญกลัวว่าพอคุณเหมตื่นขึ้นมาไม่เห็นขวัญแล้วจะโวยวาย” เพียงขวัญก้มหน้าบอกเบาๆ ด้วยเพราะคิดว่าเขาคงโกรธที่เธอก่อกวนเวลานอน เหมันต์ส่ายหน้า แล้วถอนหายใจแรง ชายหนุ่มไม่พูดอะไร แต่กลับลุกขึ้นยืนแล้วรั้งเอาร่างบางให้เดินตามตัวเองไปยังตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ หญิงสาว
