“ลุงคิดจะทำอะไร นี่จะพาฟ้ามาทำมิดีมิร้ายเหรอ แก่แล้วไม่รู้จักเจียมตัว คอยดูเถอะฟ้าจะฟ้องพี่เหม ลุงต้องโดนไล่ออกจากงานแน่ๆ ลุง! นี่ลุงออกมาเดี๋ยวนี้ ออกมาพาฟ้าไปหาพี่เหมเดี๋ยวนี้” เพียงฟ้าตะโกนลั่น หญิงสาวยืนกำหมัดแน่นไม่ยอมเดินตามเข้าไปในบ้าน เพียงฟ้ามองประตูบ้านกับประตูรั้วสูงตระหง่านสลับกัน หญิงสาววิ่งไปเขย่าๆประตูรั้ว พยายามจะเลื่อนให้มันเปิดออก แต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ทั้งโกรธทั้งโมโห
“โทรหาขวัญ ใช่เราต้องโทรหาขวัญ” มือบางควานลงไปในกระเป๋าถือใบใบเล็กของตนอย่างร้อนรน
“ไม่มี ไม่มี หายไปไหน อยู่ไหนนะ” ด้วยความร้อนใจเพียงฟ้าจึงเททุกอย่างในกระเป๋าออกมากองกับพื้น หญิงสาวทรุดนั่งลงอย่างหมดหวัง เมื่อไม่มีโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าจริงๆ อีตาลุงนั่นต้องขโมยเอาโทรศัพท์ของเธอไปตอนที่หลับอยู่แน่ๆ ดวงตาที่ลุกโชนไปด้วยความโกรธมองไปยังประตูรั้วอีกครั้ง เมื่อหมดหนทางที่จะออกไปจากที่นี่ เธอก็จะเข้าไปสู้กันให้รู
