เพียงขวัญนอนมองแผ่นหลังกว้างด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอไม่ได้อยาก
แบ่งปันเขาให้ใคร อยากเก็บเขาเอาไว้คนเดียวตลอดไปด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อตัวเองมาที่นี่แบบไม่ถูกต้องเท่าไรนัก จึงไม่อยากคาดหวังในสิ่งที่เป็นไปได้ยากเหลือเกิน การที่เขามาอยู่กับเธอวันนี้ อาจเพราะเพียงฟ้ายังไม่ได้บอกว่าเธอเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของแม่พรจันทร์เท่านั้น เธอไม่กลัวถ้าจะเขาจะโกรธและไล่เธอกลับเพราะเรื่องนี้ แต่เธอกลัว...กลัวว่าเขาจะเกลียด เกลียดผู้หญิงที่พรางตัวมาอยู่กับเขาแบบไม่ถูกต้อง
“คุณเหมคะ” หากจะต้องไปจากที่นี่เพราะรู้ความจริง เธอก็อยากจะรู้ว่าเขาจะเกลียดเธอไหม
“อืม” ชายหนุ่มครางรับในลำคอ
“เอ่อ...ขวัญขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”
“อะไร” เสียงห้วนๆของเหมันต์ ทำให้ความกล้าในหัวใจหญิงสาวลดลงเกือบครึ่ง
“เอ่อ...ถ้าขวัญไม่ใช่คนที่คุณเหมคิดว่าใช่ คุณเหมจะเกลียดขวัญมั้ยคะ”
“คุณไม่ใช่เพียงขวัญเหรอ” เหมันต์ถามกลับมาด้วยน้ำเสียง
