เพียงฟ้าสะบัดหน้าหนี แล้วเดินออกจากห้องครัวไปทันทีที่พูดจบ เพียงขวัญมองตามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บโต๊ะจัดการทำความสะอาดถ้วยชามด้วยความรู้สึกเลื่อนลอย มือบางสั่นน้อยๆ เมื่อคิดว่าเหมันต์จะเกลียดตนเพราะโกหกเขา เธอจะจัดการกับชีวิตอย่างไรดี แค่นึกว่าต้องไปจากเขาหัวใจวูบไหวราวกับเจ็บปวดนักหนา
เขาจะไม่ทำอะไรให้ขวัญต้องเสียใจ เพราะตาเหมมีใจให้หนู
ขณะที่กำลังล้างถ้วยชามอยู่ จู่ๆประโยคที่มารดาบุญธรรมบอกเธอก็แวบเข้ามาในหัว เพียงขวัญนิ่งงันไปครู่หนึ่ง มือบางล้างถ้วยในมือช้าลง หญิงสาวค่อยๆคิดตามสิ่งที่มารดาได้บอกไว้
ถ้าคุณเหมรู้สึกเหมือนกันกับเรา การที่เราจะไปจากที่นี่ คุณเหมก็คงรู้สึกเจ็บไม่ต่างกันกับเรา เรากล้าที่จะทำให้คุณเหมเจ็บเหรอ
แล้วฟ้าล่ะ...คนที่มีสิทธิ์ยืนอยู่ตรงนี้คือฟ้า ไม่ใช่เรา เราเริ่มต้นมาจากการโกหกหลอกลวงนะ
เราจะบอกความจริงกับคุณเหม ถ้าคุณเหมมีใจใ
