“ก็ไม่เห็นจะง่วงสักหน่อย” เพียงขวัญปรือตาขึ้นแล้วกะพริบตาปริบๆ หญิงสาวต้องใช้เวลาหลายอึดใจทีเดียวในการเรียกสติสตังกลับมา น้ำเสียงของเหมันต์เจือไปด้วยความขบขัน เธอสัมผัสได้ อยากจะเขกหัวตัวเองนักที่หลงใหลไปกับจูบแสนหวานของเขา
“งะ...ง่วงสิคะ ขวัญจะหลับตาล่ะนะ” เพียงขวัญหลับตาแน่น นอนหงายตัวแข็งทื่อ เหมันต์หัวเราะในลำคอ ขยับพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาหญิงสาว จงใจซุกใบหน้ากับซอกคอหอมกรุ่น ท่อนแขนกำยำจงใจวางพาดทับไว้บนหน้าท้องแบนราบ วางขาพาดทับขาเล็กๆทั้งสองข้างไว้ ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มที่มุมปาก
“นอนเถอะ...ยังมีเวลาอีกหลายคืน” เพียงขวัญกลืนน้ำลายลงคออย่างยาก
ลำบาก พยายามกำหนดลมหายใจให้สม่ำเสมอ ลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดอยู่ซอกคอเป็นสิ่งที่รบกวนการข่มตาหลับของเธอได้อย่างดี ไหนจะแขนขาที่เธอพอจะรู้ว่าเขาจงใจเอามันมาพาดทับร่างกายของเธอไว้ เพราะอยากแกล้งอีก
“คะ...คุณเหมคะ”
“หืม...ไม่ง่วงแล้ว
