เงาร่างของชายชราผมสีดอกเลาเต็มศีรษะ ผิวหนังเหี่ยวย่น ใบหน้าตกกะ จมูกงองุ้มและดวงตายาวรีเหมือนดวงตาอสรพิษ มุมปากจีบเป็นรอยย่น หลังงองุ้มเพราะอายุไขอันยาวนาน ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น แต่คนางค์กลับหลับสนิท เป็นเพราะมนตราของอัลเฟรด ชายชราหยุดเวลาไว้ เขาเองก็เบื่อหน่ายที่ต้องคอยตามติด บุรุษหนุ่มผู้นี้เหมือนกัน เป็นเพราะอารมณ์โกรธชั่ววูบแท้ๆ ทำให้เขาไปไหนไม่ได้ ต้องผูกติดกับเกเบียลเป็นเงาคอยตามดูอยู่ห่างๆ เพราะหากไม่มีหญิงใดสามารถปลดปล่อยเกเบียลเป็นอิสระได้ เขาก็ต้องวนเวียนอยู่เช่นนี้เช่นกัน...ชั่วกับชั่วกัลป์...
“ยินดีที่ได้พบท่านอีกครั้งอัลเฟรด ท่านดูแก่เฒ่าลงไปเยอะนี่ คงทรมานน่าดูชม ที่ต้องคอยดูแลหนังสือต้องคำสาปของท่านเอง!!” เกเบียลกล่าวกระทบ เขามองพ่อมดเฒ่าไม่วางตา ดูสภาพของอัลเฟรด ก็ทุกข์ทรมานไม่ต่างจากเขาหรอก!!
“หึ!! ข้าสุขสำราญดีพ่อหนุ่ม สำเริงสำราญกับโลกกว้าง แต่...อายุไขของข้าใกล้จะหมดลงแล้ว
