“ชอบมั้ยล่ะ” คมกระซิบ
สายหยุดสะบัดหน้าใส่ เธอโหย่งตัว ยกสะโพกหนาถอนตัวจากท่อนลำของสามี พาร่างอันเปลือยเปล่าที่เลอะน้ำรักลุกขึ้นไปจากฟูกนอน
“กินข้าวกินยาเสียนะจ้ะพี่ ฉันไปขายของก่อน ลูกค้ารอนานเดี๋ยวจะพาลบ่นเอา”
หล่อนเปรยเสียงแผ่ว ใช้ขันตักน้ำล้างกลีบเกสรที่ฉ่ำวาว ก่อนจะเดินนวยนาดออกมาจากห้องน้ำ คว้าผ้าถุงที่ตกอยู่ข้างๆ ฟูกนอนมาสวมลวกๆ มีสามีมองตามตาปรอย
ก็อกๆ
ปูนปั้นเคาะประตูห้องอารยา เขายืนรอเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ ในมือของชายหนุ่มมีถุงของกินติดมาด้วย เขาไม่อยากเสียเวลาหุงหา เพราะกำลังข้าวใหม่ปลามัน อยากใช้เวลาทั้งหมดในการเริงรักกับหญิงสาวมากกว่า
อารยาสะดุ้ง!! เธอกะพริบเปลือกตาปริบๆ ก่อนจะทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่งกลางเตียง เหลียวมองหาหนุ่มใหญ่ข้างห้อง เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงา จึงถอนลมหายใจด้วยความโล่งอก
“ไอซ์ๆ เราเองหลับเหรอ?”
ปูนปั้นตะโกนถาม
“แปบนะปูน เราหลับจริงๆ แหละ ขอล้างหน้าก่อนเด
