เวลาห้าโมงเย็น ใหญ่ติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายพร้อมมองส่องกระจกของเจ้าของห้อง ก่อนจะหันเอี้ยวหน้าไปมองคนหลับสนิทบนเตียงแล้วขยับยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของวารีดาไป แต่พอเปิดประตูออกมาก็เห็นแอบรักที่เพิ่งกลับมาจากบริษัทเดินขึ้นมา แอบรักหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดินทันที เมื่อพ้นบันไดขั้นสุดท้ายขึ้นมา แล้วเห็นเพื่อนรักของตัวเองออกมาจากห้องน้องสาวสุดที่รัก
“ไอ้ใหญ่ แกมาทำอะไรที่นี่ แล้วนั่นห้องของน้องฉันด้วยนะที่แกเดินออกมา” เขามองสำรวจเพื่อนรักผมเผ้ายุ่งเหยิง และที่คอมีรอยเล็บข่วน ‘อย่าบอกนะว่าไอ้ใหญ่มัน...บ้าน่า...คงไม่ใช่หรอก ไอ้ใหญ่มันไม่ทำอะไรแบบนั้นกับวิดวิ้ว หรือว่าทำวะ’ แอบรักคิดเองตอบเองในใจ ก่อนจะถามเพื่อนอีกครั้ง
“แกมาทำอะไรที่นี่ไอ้ใหญ่” ครั้งนี้น้ำเสียงห้วนฉุน
“มาคุยกับน้องแกเรื่องงานน่ะ” ตอบเพื่อนแต่ไม่สบตา เนี่ยแหละข้อเสียของใหญ่ เขามักโกหกใครไม่ได้ โดยเฉพาะเพื่อนอย่างแอบ
