“คุณแม่พอจะรู้ไหมคะว่าทำไมหมอกไม่ไปทำงาน” วารีดาถามแทรกขึ้น เพราะทนสายตาของพี่ชายตัวเองไม่ไหว
“หมอกบอกว่าจะอยู่ช่วยแม่ทำขนมขายที่บ้านจ้ะ และแม่ก็เห็นด้วยนะ ทุกวันนี้ชาวต่างชาติมาเที่ยวแถวนี้เยอะ ขนมไทยร้านแม่เลยพลอยได้ขายไปด้วย แถมยังขายดีอีก แม่ทำคนเดียวกับลูกจ้างอีกสองคนไม่ทันน่ะ หมอกเลยบอกว่าจะช่วยงานที่บ้าน ไม่อยากไปทำงานนอกบ้าน แม่ก็เลยตามใจน่ะ”
ประนอมพูดไปยิ้มไป นางยังไงก็ได้ เพราะมันคือชีวิตและความสุขของลูก ไม่ว่าม่านหมอกจะเลือกงานอะไร จะไปทำงานหรือไม่ไปนางก็ไม่ว่าอะไร เพราะม่านหมอกทำขนมไทยทุกอย่างต่อจากนางได้สบาย ฉะนั้นนางจึงไม่กลัวว่าลูกสาวจะอดอยากยามที่นางจากโลกนี้ไป
“แต่ผมว่ายัย...น้องหมอกน่าจะไปทำงานกับผมดีกว่านะครับคุณแม่ เพราะมันเป็นงานที่มั่นคง” เขาพูดอย่างใจเย็น แม้ว่ายิ้มที่เขายิ้มออกมานั้นจะเป็นยิ้มฝืนทนก็เถอะ
“อันนี้ก็แล้วแต่หมอกเขานะพ่อรัก แม่ก็บังคับอะไรเขาไม่ได้ห
