ป้าสรวงทำหน้าหนักใจ
“ป้าก็บอกว่าผมเข้านอนแล้ว… คิดว่าช่วยผมนะครับป้า… ”
ผมทำเสียงอ้อนจนป้าสรวงใจอ่อน
“แล้วคุณพีมจะไปไหนคะ… ตอนนี้ก็ใกล้มืดแล้วนะคะ… ”
“ผมจะไปหาเพื่อนครับ… ”
“งั้นห้ามกลับเกินสามทุ่มนะคะ”
ป้าสรวงยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา
“ครับ… เดี๋ยวตอนกลับผมจะแวะซื้อผัดไทยร้านอร่อยที่หน้าปากซอยมาฝากป้านะครับ… ”
ผมรู้วิธีที่จะปิดปากป้าสรวง เพราะรู้ว่าแกชอบผัดไทย ทุกครั้งที่ผมมีเหตุต้องขัดคำสั่งของพ่อผมมักจะติดสินบนป้าสรวงด้วยของอร่อยเสมอ
“ทุกทีแหละคุณพีมอ่ะ… นี่ถ้านายรู้ว่าป้าโกหกป้าต้องซวยแน่ๆ เพราะว่าอุตส่าห์รับปากว่าจะเฝ้าคุณพีมไม่ให้คลาดสายตา… ”
“โถ… ป้าก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นผมสักชั่วโมงสองชั่วโมงจะเป็นไรไป เดี๋ยวผมก็กลับมาแล้วครับ บางทีวันนี้คุณพ่ออาจจะไม่โทรมาก็ได้… ”
ผมกล่าวก่อนจะเดินมาที่โรงจอดรถข้างบ้าน ขับรถมินิออสตินสีดำออกมาจากบ้าน จุดหมายก็คือบ้านของเพื่อนคนหนึ่ง ตั้งอยู่
