ฉันยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบเฉียบพลันไม่หายเลย แต่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนหรือพยายามจะลงแต่อย่างใดนะ ก็ฉันกลัวว่ามันจะร่วงเอานะซิเพราะอะไรนะเหรอก็เพราะน้ำหนักที่มากถึง72 ของฉันที่พึ่งชั่งมาสดๆร้อนๆเมื่อเช้านี้เลยนะซิ คืออ้วนขนาดนี้เขาอุ้มไหวก็โคตรแข็งแรงแล้วนะ
" อ้าวทำไมเงียบ ผมถามรักไม่ได้ยินเหรอ "ผู้ชายปริศนาถามฉันอีกครั้งด้วยการก้มลงมากระซิบที่ข้างหู ทำเอาขนลุกไปหมดเลย
" นายนี่เป็นคนบ้าใช่มะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยฉันไปได้กับนายตอนไหน ฉันยังเวอร์จิ้น ฉันยังไม่มีผัวโว้ยแล้วก็ไม่เคยมีด้วย"ฉันเริ่มโวยวายแต่มืองี้กอดคอเขาไม่ปล่อยเลยนะ ใครจะโง่ปล่อยละขืนปล่อยมือแล้วฉันร่วงเกิดพิการขึ้นมาแย่เลย
" ดี" เขาหันมามองฉันอีกครั้งแต่คราวนี้มียิ้มมุมปากด้วยนะคือเข้าใจปะว่าถึงแม้มันจะมืดแต่ฉันก็สามารถมองเห็นรอยยิ้มและใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนนะ
" ดีอะไรนายหมายความว่าไง"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย
"ก็หม
