กว่าจะถึงก็ใช้เวลาพอสมควร แต่ดีหน่อยที่คนข้าง ๆ ผมพูดตลอดเวลาชนิดที่ว่าฟังไม่ทันเลยทีเดียว หายห่วงเลยถ้ากลัวว่าจะหลับในน่ะนะ
“พี่คาถาตรงนั้นสวยมากเลยค่ะ” เธอว่าก่อนจะชี้มือไปทางด้านหนึ่งของฝั่งทะเลที่มีคลื่นกระทบเข้าหาฝั่ง
“มันก็ทะเลเหมือนทั่วไปไหมอะ” บอกออกไปอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ที่ไหนมันก็เหมือนกันนั่นแหละ
“ไม่เหมือนค่ะ ทะเลของหนูกับทะเลของพี่ยังไงก็ไม่เหมือนกันแน่นอน”
“...”
เลิกสนใจก่อนจะยกกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปในบ้านพัก เป็นบ้านเดี่ยวครับมีหลายห้อง
“คาถานอนกับพี่กายแล้วกันนะ เดี๋ยวพี่นอนกับเค้กเอง” พี่มนตร์เอ่ย
“ครับ”
“งั้นพี่ขึ้นไปนอนชั้นบนกับแม่เถอะผมนอนห้องล่างกับไอ้ชินเอง”
“งั้น...วานยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บให้ด้วยสิ”
“ครับคุณผู้หญิง”
แยกกันเข้าห้องตั้งใจจะพักสายตาสักหน่อยแต่นึกขึ้นได้ครับว่ายัยผมเปียไม่ได้ตามเข้ามาในบ้านด้วย คิดได้แบบนั้นจึงออกไปหน้าบ้านพักอีกครั้งแล้วมองหาเธอ
