เช้าวันใหม่
“แม่ครับยัยผมเปียกลับไปแล้วเหรอ?” ผมเอ่ยถามคนตรงหน้าเมื่อเห็นกล่องคุกกี้วางอยู่ ไม่มีใครซื้อมาหรอกนอกจากคัพเค้กจะเป็นคนทำมาให้
“ถามทำไม เมื่อวานยังไล่น้องอยู่เลย”
“แม่ครับ!”
“นั่นของแก” พลางชี้มือไปยังโต๊ะข้าง ๆ ที่มีกล่องขนมวางอยู่ เปิดออกดูมันคือพายข้าวโพดครับกลิ่นหอมเชียว
“หายดีแล้วหรือไงถึงลุกมาทำขนมแต่เช้า” บ่นพึมพำกับตัวเองพลางคิดอะไรบางอย่างและตั้งคำถามกับคนตรงหน้า “แม่รู้จักครอบครัวของเค้กด้วยเหรอครับ”
“คัพเค้กเหรอ น้องไม่มีพ่อแม่หรอกคุณยายเขาเล่าให้ฟังแค่นี้แม่เองไม่รู้ลึกตื้นหนาบางอะไรมากหรอก”
“แม่รู้แต่แม่ไม่บอกมากกว่า”
“ก็ถ้าแกอยากรู้แกก็ไปถามน้องเองสิมารยาทน่ะรู้จักไหม? นั่นมันเรื่องครอบครัวเขาไม่ใช่เหรอ”
“โธ่ แม่ครับ” ถูกย้อนจนได้
“แล้วอยากรู้ทำไม?” พลางเท้าสะเอวมองหน้าผมนิ่ง ๆ
“เปล่าครับ ผมก็แค่อยากรู้”
“แม่ขอเตือนนะ อย่าพาตัวเองเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับใ
