เอาแต่ใจที่สุดเลย ทำไมฉันจะเมินไม่ได้! ในเมื่อเขาทำตัวเกเร พูดจาไม่น่ารักก่อนเองนี่!
“ตัวเล็กไม่อยากคุยกับคนนิสัยไม่ดี” ฉันยังก้มหน้ามองเท้าตัวเอง ตั้งใจไม่ปริปากพูดอะไรกับเขาแท้ๆ แต่มันก็อดไม่ได้
เขาจะได้รู้ว่านิสัยตัวเองแย่แค่ไหน ทำฉันเสียใจขนาดนี้ยังจะออกคำสั่งหรือทำเสียงโหดๆ ใส่กันอีก
คอยดูนะ ฉันจะฟ้องแม่
“คุยเถอะ” ฉันชะงักไปเล็กน้อยเมื่อปลายนิ้วแข็งกระด้างของพี่จุนเปลี่ยนมารั้งปลายคาง ออกแนวบังคับให้เงยหน้าขึ้นกลายๆ ตอนแรกอ่ะฉันสู้สุดแรงเลยนะ แต่พี่จุนแข็งแรงมาก...
ไม่ใช่คนเเล้ว นี่มันยักษ์!!
“...” ทันทีที่มองหน้าพี่จุน ฉันก็ทำแก้มพอง หน้าบึ้งหนักกว่าเดิมสิบเท่า ดูออกเเหละว่าเขาอ่อนลง เเต่ฉันโกรธอยู่ไง ไม่ๆๆ! เกลียดต่างหาก
“ดูทำหน้าเข้า”
“ไม่ต้องมาพูด ปล่อยตัวเล็กนะ!” ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยโกรธใครเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้มาก่อนเลยนะ “ตัวเล็กจะเข้าห้อง” ฉันออกแรงดิ้นอีกแล้ว ถ
