“แต่ว่าเมื่อสิบนาทีที่แล้วผมพึ่งคุยกับพี่ลีโอมานะครับ แล้วมันจะ...” ราฟาลไม่คิดจะรอให้น้องชายพูดจบประโยค เขาแทรกขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงไม่แยแส
“ก็แล้วแต่นายแล้วกัน จะขึ้นไปหาเจ้าลีโอมันหรือเปล่า พี่แค่มาบอกเท่านั้น...” ท่าทางไม่มีพิรุธของราฟาลทำให้เดนิเรลเชื่อสนิทใจ
“ก็ได้ครับ... งั้นผมฝากรดาไว้เดี๋ยวหนึ่งนะครับ แป๊บเดียว...”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า...” ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่น้ำเสียงของราฟาลช่างเลือดเย็นเหลือเกิน
“รดาอยู่คนเดียวได้ค่ะ...”
“จะได้ไม่เหงาไง เอาล่ะเดี๋ยวฉันรีบมาก็แล้วกัน...”
พอรู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเสือร้ายอย่างราฟาลตามลำพัง ความหวาดหวั่นในอกก็พุ่งขึ้นสูงทันควัน หญิงสาวหันใบหน้าซีดเผือดของตัวเองไปมองเดนิเรล พยายามขอร้องเขาทั้งแววตาและสีหน้า แต่เดนิเรลคงไม่ทันได้สังเกตมั้ง เพราะหลังจากพี่ชายเขารับปาก เขาก็เดินกลับขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว หล่อนมองตามร่างสูงใหญ่ของเดนิเรลไ
