เลือดฝาดแห่งความอับอายจำนวนมหาศาลผุดพรายขึ้นบนใบหน้ามากขึ้นนับร้อยเท่า หญิงสาวกัดปากแน่นจ้องมองผู้ชายหล่อระเบิดแถมลีลาจูบยังพลิ้วเป็นเลิศด้วยความแค้นเคือง
“ฉันจะฆ่านาย...”
เดนิเรลหัวเราะเมื่อเห็นแม่สาวน้อยตรงหน้าเต้นเร่าๆ ด้วยความโกรธ “จะฆ่าด้วยวิธีไหนล่ะ...” เขามองเหยียดๆ ทำให้คนถูกมองหน้าร้อนผ่าว
“ตัวก็เตี๊ย ผอมก็ผอม... จะทำอะไรฉันได้...”
ใช่... ตอนนี้หล่อนเสียเปรียบผู้ชายคนนี้ทุกด้านนั่นแหละ ดังนั้นควรจะล่าถอยไปตั้งหลักเสียก่อน สิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย แต่หล่อนไม่มีทางปล่อยเอาไว้นานขนาดนั้นหรอก ยังไงซะหล่อนก็ต้องเอาเลือดปากของเดนิเรลออกมาล้างอายให้ได้
“ฝากไว้ก่อนเถอะ...”
“ฝากกับฉันไม่มีทางได้ดอกเบี้ยหรอกนะ มีแต่ต้องเสียดอกเบี้ยให้ฉัน...” เดนิเรลหัวเราะร่วนด้วยความสะใจ เมื่อเห็นดานีนวิ่งหนีไป รดารักษ์ถอนใจออกมากับท่าทางเด็กน้อยของเจ้านายหนุ่ม
“คุณแดนก็ทำเกินไปนะคะ...”
“ฉันเนี่ยนะท
