“จะตบรดา หรือจะจับรดาโยนลงไปในทะเลก็ตามใจเถอะค่ะ แต่รดาไม่มีวันยอมให้คุณราฟแตะต้องอีก รดาจะกลั้นใจตายหากคุณราฟล่วงเกินรดาอีกครั้ง...”
ความเงียบครอบงำไปทั่วห้องนานหลายอึดใจ ก่อนที่คนตัวโตจะแสยะยิ้มเลือดเย็นออกมา “ฆ่าเธอน่ะมันไม่สนุกหรอกรดารักษ์... ฉันมีอะไรที่สนุกกว่านั้นให้ทำเยอะแยะ อย่างเช่น... จัดการกับป้ามูนา...”
หญิงสาวเบิกตากว้างจนแทบจะถลนด้วยวามตกใจกับคำพูดของผู้ชายตรงหน้า “อย่าทำอะไรป้ามูนานะ ป้ามูนาไม่เกี่ยว...”
ราฟาลยักไหล่กว้างของตัวเองราวกับไม่แยแสสิ่งใด “แล้วจะให้ฉันทำใครล่ะ พี่คาซิมผู้แสนดีของเธออย่างนั้นใช่ไหม หรือว่าจะทำทั้งสองคนเลยดีล่ะ อืมม์... มันก็เป็นความคิดที่ดีนะรดารักษ์ คงจะสนุกไม่น้อยเลยทีเดียว...”
“คนใจร้าย คุณราฟใจดำ...”
“แล้วไงล่ะ ฉันใจร้าย ฉันใจดำ แล้วจะทำไม?”
เขาถามด้วยท่าทางกวนประสาทรอยยิ้มแห่งชัยชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อลากไส้อย่างมหาศาล และมันก็ข่มให้หล่
