สภาพกระเซอะกระเซิงของรดารักษ์ที่วิ่งผ่านหน้าไปนั้นทำเอาลิโอเนลอดแปลกใจไม่ได้ ไอ้จะร้องถามก็ไม่ทันการเพราะแม่สาวน้อยวิ่งลิ่วๆ ผ่านไปราวกับว่ากำลังวิ่งแข่งสี่คูณร้อยเมตรเสียแล้ว คิ้วเข้มยาวเป็นปื้นผูกโบว์กันในทันทีกับสิ่งที่ได้เห็น ชายหนุ่มที่กำลังจะเดินไปยังห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ชั้นสองจึงเปลี่ยนทิศทางมุ่งหน้าตรงไปยังลิฟต์แก้วที่อยู่ถัดออกไปทางด้านทิศตะวันออกทันที จุดหมายก็คือห้องนอนของราฟาลพี่ชายของตนเองนั่นแหละ
“ผมเห็นรดาวิ่งร้องไห้ลงไป...”
พอเปิดประตูเข้าไปได้ ก็ยิงคำถามแคลงใจในทันที ทำเอาราฟาลพี่ชายที่กำลังยืนเช็ดผมอยู่หน้ากระจกต้องหันกลับมามองด้วยสายตากังขาไม่แพ้กัน
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่...?”
ไหล่กว้างทรงพลังไหวอย่างไม่แยแส ใบหน้าหล่อระเบิดระเบ้อเยือกเย็นไร้ความรู้สึก ลิโอเนลจ้องมองกริยาของพี่ชายอย่างจับพิรุธ
“แน่ใจหรือครับว่าพี่ราฟไม่เกี่ยวข้อง”
มือใหญ่สีเกือบแทนของราฟา
