“แม่หนูนี่หน้าตาน่าเอ็นดูค่ะ เรียบร้อยน่ารักแบบนี้ไปไหนก็มีแต่คนรักนั่นแหละค่ะ”
“ริดเขาขยันด้วยนะป้า” คริษฐานั่งฟังเงียบๆ ไม่ได้แย้ง เธอกำลังมองหาวิธีไปจากที่นี่แบบไม่ให้เสียชื่อณารา และไม่มีใครสงสัยด้วย
ขุนเขากลืนข้าวแทบไม่ลง ในหัวเขามีแต่เรื่องผู้หญิงคนนั้น
“เพื่อนคุณนาหน้าตาจิ้มลิ้มดีเนอะ” จ้อนชวนแก้วคุย
“สวยด้วยสิ ตัวเล็กๆ แต่เบิ่มน่าดู” แก้ววางมือตรงอกพร้อมกับแผ่ออก แล้วก็หัวเราะคิกคัก
พลั่ก!! จู่ๆ แก้วก็ถูกถีบตกแคร่ เจ้าตัวลุกนั่ง พร้อมกับโอดครวญเสียงอ่อยๆ “นายถีบผมทำไมครับ?”
“กูหมั่นไส้มึงไง นินทาชาวบ้านไปทั่ว หากใครมาได้ยินจะหาว่ากูไม่สอน”
จ้อนยกมือเกาหลังศีรษะแก๊กๆ “ใครจะมาได้ยินละนาย ที่นี่มีกันแค่สามคน”
ขุนเขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน “ทีหลังจะพูดถึงใคร พูดดีๆ หน่อยแล้วกัน”
แก้วกับจ้อนมองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้า
พวกเขาก้มหน้าก้มตากินข้าว เลิกคุยกันเพื่อตัดปัญหา แต่กลับกลายเป็น
