บทที่ 4

1184 คำ
“นะ นายพูดบ้าอะไรเนี่ย?” ทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งโกรธที่เขาพูดจาแบบนี้ใส่เธอ “ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะ ผมอยากนอนกับคุณ…” “แต่ฉันไม่อยากนอนกับนาย” เธอรีบปฏิเสธทันที “ฉันอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากนอนกับใครทั้งนั้น” เขาส่ายหน้า แล้ววางของในมือลงทั้งหมด ก่อนจะรวบเอวบางเข้าไปแนบชิด จากนั้น ก็ทำในสิ่งที่เธอไม่คาดคิด! “อื้อ!” กลีบปากนุ่มนิ่มถูกประกบจูบอย่างดูดดื่ม โดยที่หญิงสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากร้อนผ่าว พร้อมที่จะรุกล้ำเข้ามา แต่ติดตรงที่ว่าเธอเม้มริมฝีปากแน่นไม่ให้เขาใช้ลิ้นรุกราน “Oh wow, this is so hot.” ผู้คนทั้งไทยและเทศที่ยืนมองต่างพากันติฉินนินทา ในระยะประชิด พอถึงจังหวะข้ามถนนคนเหล่านั้นก็ไม่ยอมข้าม เอาแต่ยืนถ่ายรูป ถ่ายคลิปฉากจูบดูดดื่มของเราสองคน พรึบ! ฝ่ายชายเห็นคนยกกล้องขึ้นมาถ่าย จึงรีบเอี้ยวตัวหลบมุมไม่ให้เห็นหน้าเธอ ก่อนจะรวบคนตัวเล็กขึ้นอุ้มพากดบ่า แล้วรวบถุงทั้งหมดเดินข้ามถนนกลับมาฝั่งร้านสะดวกซื้อ “ปึก ปึก ปึก ปึก ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!” กำปั้นเล็กรัวทุบแผ่นหลังด้วยความโกรธ หวังให้อีกฝ่ายปล่อย แต่ทว่าฝ่ายชายกลับเดินตรงไปยังชายหาด ไม่สนว่าจะโดนทุบ โดนทึ้งหัว โดนจิกคอจนเกิดเป็นรอยข่วนแดงก่ำ “ไอ้คนเลว เพียะ!” ทันทีที่ลงจากบ่าแกร่ง เธอก็แจกฝ่าพระหัตถ์ให้เขาจนหน้าหันไปตามแรงตบขึ้นเป็นรอยมือทับรอยแตกบนริมฝีปาก “มึงมันพวกฉวยโอกาส ปึก!” ไม่วาย ทุบอกซ้ำอีกที “ทำแบบนี้กับกูได้ยังไงวะ ไอ้หน้าตัวเมีย ปึก ไอ้เลว!” อารมณ์โกรธจากเรื่องเก่า ผสมเรื่องใหม่ ทำให้ระเบิดความรู้สึกออกมา แล้วไปลงที่คนตรงหน้า เธอทุบตีคนที่เอาแต่ยืนนิ่ง จนเขาวางถุงในมือ แล้วปล่อยให้เธอตบตีฝ่ายเดียว “ไอ้ ฮรึก…” หมัดเล็กที่กำลังง้าง หยุดชะงักทั้งน้ำตา “ผมขอโทษ” เขาขอโทษก่อนจะคว้าตัวเธอเข้าไปกอด “ฮึก ฮืออออ!” เมรีร้องไห้หนักพร้อมกับผลักไสอีกฝ่าย “อย่ามากอด ฮรึก ไปให้พ้นเลย ฮึก บอกให้ไปไงเล่า!” “ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ ผมจะอยู่ตรงนี้กับคุณ!” เสียงทุ้มตะโกนตอบ พลางกอดรัดคนตัวเล็กแน่นขึ้น “จะตีหรือจะตบก็ได้ ขอแค่ให้ผมจะกอดคุณไว้แบบนี้ กอดจนกว่าคุณจะหายเจ็บปวด หรือถ้ายังไม่หาย ผมจะช่วยรักษาแผลใจให้คุณ ด้วยตัวของผมเอง” เขาเสนอตัวเข้ามารักษาแผลใจ ทั้งที่เราเพิ่งจะเจอกันไม่กี่ชั่วโมง เธอไม่อินกับความรู้สึกนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอหยุดผลักไสเขา คืออ้อมกอดที่อบอุ่น มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ หลังจากที่ไม่เหลือใครอีกแล้ว กรึบ! กระป๋องเบียร์ถูกเปิด ในตอนที่สถานการณ์สงบลง เราสองคนนั่งมองวิวชายทะเลอยู่ใต้ร่มไม้ ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงแล้ว คนส่วนใหญ่จะไปเดินเที่ยวเล่นอยู่อีกฝั่ง ส่วนตรงที่เรานั่ง เป็นที่ลับตาคน ไม่มีใครมาเดินเล่นแถวนี้ “นายเคยมีความคิดที่อยากจะตายไหม…?” “มี” เขาตอบ พร้อมกับเปิดขวดเบียร์กระดกดื่ม “เพราะอะไร นายถึงอยากตาย?” หันไปถามต่อ “เพราะไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปเพื่อใคร เพื่ออะไร” “ก็เพื่อตัวนายไง ขนาดฉันเจ็บปวดเจียนตาย ฉันยังไม่อยากตายเลย” จากที่เป็นฝ่ายรู้สึกแย่ กลับต้องมาปลอบแทน “ถ้าไม่อยากตาย แล้วทำไมถึงอยากอยู่คนเดียว?” ใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยรอยแผล หันมามองเธอ “ฉันก็แค่อยากอยู่กับตัวเอง แต่ไม่ได้อยากตายสักหน่อย” คนตัวเล็กยักไหล่พลางยกกระป๋องเบียร์ขึ้นกระดกดื่ม “ปกติดื่มบ่อยไหม?” เขาเปลี่ยนเรื่องคุย “ไม่บ่อย ไม่สิ แทบจะไม่ได้ดื่มเลยต่างหาก” “แล้วทำไมถึงดื่ม?” เมรีหันไปมองหน้าอีกฝ่าย “ก็นายเป็นคนพาฉันมาที่นี่ ฉันเลยต้องดื่มมัน” “ไม่สิ ก่อนหน้านี้ คุณซื้อมันด้วยตัวของคุณเอง” อ่า ตอนนั้นเธอแค่อยากดื่มย้อมใจ ตามประสาคนอกหักแล้วคิดว่าเบียร์หนึ่งกระป๋องคงไม่สามารถทำให้เธอเมาได้ “ช่างเถอะ เอาเป็นว่าฉันจะดื่มมันแค่คืนนี้คืนเดียว” “ถ้าดื่มกับผม ผมอนุญาต” ใบหน้าสวยยกยิ้มให้กับคำพูดคำจาเหล่านั้น เธอไม่จำเป็นต้องขออนุญาตใคร เพราะตอนนี้ชีวิตเป็นของเธอไม่มีพันธะกับใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ “หิวไม่ใช่เหรอ กินนี่สิ” เขาแกะขนมปังชีสส่งให้เธอ “ไม่อ่ะ ฉันอยากดื่มมากกว่า” พูดพลางหยิบขวดเบียร์จากมือเขามาดื่มต่อ เธอไม่ถือเรื่องจูบทางอ้อม เพราะจูบทางตรงเขาก็ทำมันไปแล้วตอนนี้ขอปล่อยตัวปล่อยใจไปก่อน “นายชื่อไฟใช่ไหม?” “อืม คุณล่ะ ชื่ออะไร?” “ไม่บอก” “งั้นเรียกเมียแล้วกัน” “บ้าเหรอ” “ก็คุณไม่ยอมบอกชื่อ” “บอกทำไม เราไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน” “อ้าว ทีคุณยังถามชื่อผมก่อนเลย” เขาทักท้วง “ฉันไม่ได้ถาม เพื่อนนายเป็นคนเรียกชื่อนั้นเอง” “แต่เมื่อตะกี้คุณถาม ว่าชื่อไฟ ใช่ชื่อผมใช่ไหม?” เธอยังคงยักไหล่แทนคำตอบ แล้วกระดกเบียร์จนหมดขวด ตอนแรกก็ว่าจะดื่มแค่กระป๋องเดียวตอนนี้เปิดเบียร์ขวดที่สองแล้ว “มาจากกรุงเทพใช่ไหม?” พยักหน้ารับให้กับคำถามนี้ “จะมาอยู่ที่นี่นานไหม?” เธอยังคงพยักหน้ารับหงึกๆ “นานที่ว่า ถึงปีหรือเปล่า?” “อาจจะถึง” “งั้นย้ายมาอยู่ด้วยกันสิ” “ไม่เอา ฉันอยากอยู่คนเดียว” “คนเดียวอีกแล้ว” ดึงขวดเบียร์จากมือเธอไปดื่มต่อ “ก็ฉันอยากอยู่คนเดียว” ดึงคืน แล้วดื่มจนหมดขวด “ผมเคยอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ” “นายไม่มีครอบครัวหรือไง?” ถามโดยที่ไม่มองหน้า “ไม่มี” “เหมือนกัน” “งั้นเราควรมาอยู่ด้วยกัน” “ไม่เอา” เธอปฏิเสธท่าเดียว “อยากมีลูกไหม?” เธอส่ายหน้าทันที “อยากแต่งงานหรือเปล่า?” ส่ายหน้า “งั้นเราควรจะมาอยู่ด้วยกันนั่นแหละ” “ไม่เอา ฉันอยากอยู่คนเดียวตลอดชีวิต” “ยัดผมเข้าไปในชีวิตสักคนไม่ได้หรือไง?” “ไม่ได้ เดี๋ยวคนอย่างนายจะมาทำให้ฉันเจ็บ” “ผมไม่ทำให้คุณเจ็บหรอก นอกจากตอนเอากัน” “อี๋! พูดจาลามกอีกแล้วนะ” เธอทำหน้าขยะแขยง “ผมพูดจริง ของผมยาว ถ้าคุณโดน คุณเจ็บแน่” “เลิกพูด จะอ้วก” เขายิ้ม แล้วกระเถิบมาใกล้ขึ้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม