“ถ้ามันอยากเจอน้อง คงอยู่ที่นั่นไม่ถึงสองเดือน”
“ละ แล้ว เมไม่สามารถไปหาเขาได้เลยเหรอคะ?”
“ไม่ไปจะดีกว่า” พี่คีย์พูดเสียงเรียบ
“พี่ก็คิดแบบไอ้คีย์ ถ้าน้องไป มันจะกระวนกระวายนักกว่าเดิม ทางที่ดี เว้นระยะเวลาให้มันบำบัดไปก่อนสักสองอาทิตย์ แล้วค่อยไปเป็นกำลังใจให้มันเลิกขาด แบบนั้นน่าจะดีกว่านะ” เมรีทำได้เพียงยืนรับฟัง แต่คัดค้านอะไรไม่ได้ เพราะพี่ไฟก็ถูกส่งตัวเข้าศูนย์บำบัดยาเสพติดไปแล้ว ส่วนทางนี้คงต้องรอเวลา จนกว่าเขาจะอาการดีขึ้น ถึงจะไปหาได้
“งั้นเดี๋ยวเมย้ายกลับไปอยู่โรงแรมดีกว่าค่ะ”
“ทำไมต้องย้าย?” พี่คีย์ยิงคำถามเร็วกว่าพี่ตี๋อีก
“แล้วจะให้เมอยู่ที่นี่กับใครคะ แฟนก็ไม่ได้อยู่ด้วย”
คำว่า ‘แฟน’ ที่ออกจากปาก ดูชัดเจนแจ่มแจ้งดีจัง
[แกไม่ได้คิดจะจริงจังกับผู้ชายคนนี้ใช่ไหม นังเมรี!]
“ไม่เห็นต้องลำบากไปเช่าโรงแรมเลย ที่นี่ก็พักได้ เพราะยังไงไอ้หมียังอยู่โรงพยาบาลอีกยาวๆ ส่วนพี่ก็ต
