“ผู้ชายคนนี้...”
ดวงตาเหนื่อยล้ามองชายแปลกหน้าที่กำลังยืนสูบบุหรี่ไฟฟ้าอยู่หน้าห้อง ถ้าเธอจำไม่ผิด เขาคือคนที่ทักพี่ไฟในตอนที่เรากำลังเดินขึ้นตึก แล้วสิ่งที่ทำให้เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถือถุงใส่กล่องข้าวสองกล่องในมือเขา ไม่รู้ว่าพี่ไฟสั่งให้เขาซื้อมาให้ หรือเขาเป็นคนซื้อมาให้พวกเราด้วยตัวเอง
คนตัวเล็กลังเลว่าจะเปิดดีไหม แต่พอเสียงท้องร้องโครกคราก เริ่มประท้วงว่าควรหาอะไรกินบ้าง เธอก็ตัดสินใจเปิดประตูออกไป ซึ่งผู้ชายคนนั้น ก็หันมามองด้วยสีหน้าปกติ
“มาหาพี่ไฟเหรอคะ?”
“อืม ไอ้ตี๋ ไอ้หมีฝากให้มาช่วยดู”
ขนาดเจ็บหนัก ยังห่วงเพื่อนเลย
“มันลงแดงหรือยัง?”
เธอไม่ได้ตอบ เพราะบอกไม่ถูกเหมือนกัน
“แสดงว่ายังสินะ แล้วนี่กินข้าวกินปลาหรือยัง?”
เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ เขาเลยส่งถุงข้าวให้
“ข้าวผัดกุ้ง เอาไปกินซะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเมสั่งอาหารเอง…”
“ไม่ต้องสั่ง ที่นี่ไม่ให้คนส่งอาหารขึ้นตึก”
เขาพู
