@หลายวันต่อมา
ช้องนางเหมารถให้พ่อกับแม่นั่งลงมากรุงเทพ สองตายายมาถึงโผเข้ากอดลูกสาวด้วยความคิดถึง ก่อนจะรีบปรี่ไปดูหลานตัวเล็กด้วยความตื่นเต้น ยังคงนอนหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องราวอะไร
"เหมือนเอ็งตอนเล็กๆ เลยช้อง" คนเป็นตาบอก ริมฝีปากจิ้มลิ้ม แก้มอ้วนๆ ผิวขาวๆ จมูกคิ้วคางเหมือนลูกสาวไปหมดเลย
"จริง ตอนเด็กเอ็งก็น่ารักน่าชังแบบนี้แหละช้อง" คนเป็นยายรีบเสริม ว่าน่ารักน่าเอ็นดูไม่ต่างกัน
ช้องนางอมยิ้มก่อนจะจุ๊บลงที่ศีรษะของลูกรัก อย่าว่าแต่ตากับยายหลง เธอนั่งมองนอนมองหน้าลูกวันละเป็นร้อยรอบข้าวสวยก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
"งอแงไหมช้อง ตอนกลางคืนร้องหรือเปล่า"
ช้องนางส่ายหัว "ร้องแค่ตอนผ้าอ้อมเต็มจ้ะ กับตอนหิวเท่านั้น" ไม่รู้เพราะยังเด็กมากหรือเปล่า เขาบอกช่วงสองสามเดือนขึ้นไปจะเริ่มร้องไห้งอแงทั้งวันทั้งคืนเธอคงต้องเตรียมตัวรับมือ
ช้องนางปั๊มนมให้ลูกดื่มเพราะไม่อยากให้เขาติดเต้าเธอจะได้มีเวลาทำงา
