"แฟนซี เหมันต์!" เสียงเรียกดังขึ้นในทิศทางที่พวกเราเคยเดินมาทำให้ฉันต้องรีบดีดตัวขึ้นด้วยความดีใจ
"ทางนี้ค่ะ! ทางนี้"
"แม่ง มาขัดจังหวะฉิบหาย" เหมันต์สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เขาอุตส่าห์จะให้แฟนซีได้ชิมไอติมแท่งอุ่นๆสักหน่อย
"เป็นไงบ้างแก ฉันเป็นห่วง" แป้งร่ำโผเข้ากอดเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหมุนซ้ายหมุนขวาสำรวจร่างกายของแฟนซี
"ไม่เป็นไร นึกว่าจะไม่ได้ออกไปซะแล้ว"
"แล้วนี่ทำไมคอแดงขนาดนี้ห๊ะไปโดนไรมา" แป้งร่ำชี้ไปที่ต้นคอขาวระหงที่มีสีแดงเป็นจ้ำๆจนแฟนซีหน้าเห่อร้อนขึ้นทันทีเพราะรู้ดีว่าเพื่อนของเธอหมายถึงรอยอะไร
"เอ่อ..ยุงกัดน่ะ"
"หึ ยุงกัด...แถมยุงแม่งใหญ่เท่าแขนอีก" เหมันต์แค่นหัวเราะเมื่อได้ยินแฟนซีบอกกับแป้งร่ำ เขาเดินมาหยุดข้างร่างบางก่อนจะก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็กของเธอเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน
"ถึงคอนโดเมื่อไหร่ ฉันจัดไม่ยั้งแน่"
เมื่อกิจกรรมการเข้าค่ายผ่านไปทุกคนก็กลับมา
