ไม่โกรธ

799 คำ
เหมันต์ทำหน้าเศร้าเรียกร้องความสนใจจากคนตัวเล็ก ถึงเขาจะอยู่ในสถานะเพื่อนกับเธอแต่ในใจของเขาไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย ทุกการกระทำเขาแสดงให้เธอเห็นว่าเขาไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับเธออีกแล้ว "เจ็บก็จำไว้ซะด้วย" หญิงสาวผลักอกกำยำของร่างสูงให้ผละออกก่อนที่เธอจะเดินมานั่งลงตรงโต๊ะเครื่องแป้ง "จะแต่งตัวไปไหนวะ" เหมันต์จ้องเงาสะท้อนของหญิงสาวในกระจกที่เธอกำลังบรรจงแต่งเติมเครื่องสำอางบนใบหน้าสวย "จะไปหาผัว" หญิงสาวตอบกลับในขณะที่สายตาของเธอยังคงมองกระจกอยู่ "หาทำไม ถ้าอยากได้กูก็อยู่ตรงนี้" เหมันต์เดินไปยังร่างบางก่อนที่เขาจะใช้ปลายจมูกโด่งสูดดมไปตามผิวกายของเธอ ดวงตาคมยังคงไม่ละสายตาจากร่างบางในเงาสะท้อนจากกระจกได้ ใบหน้าสวยหวานของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงได้เสมอ และเป็นเธอแค่คนเดียวที่ทำให้ใจเขาเต้นรัวได้ขนาดนี้ "โทษทีแต่ฉันไม่อยากได้แกเป็นผัว" หญิงสาวจ้องมองแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาผ่านเงาสะท้อน เธอยกยิ้มหวานพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะใช้ริมฝีปากอวบอิ่มจูบลงบนอกเสื้อยืดสีขาวของชายหนุ่มอย่างจงใจจนเป็นรอยจูบสีลิปสติกของเธอ "ไม่อยากได้แต่มึงแสดงความเป็นเจ้าของกูได้เหรอ" เหมันต์ยกยิ้มอย่างพอใจ เขาอมยิ้มกับรอยจูบบนเสื้อของเขาราวกับคนบ้าที่เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว "แค่หมั่นไส้ ตอนแกไปเจอผู้หญิงในสต็อกจะได้รู้ว่าแกมันเอาไม่เลือก" ร่างบางกอดคอร่างสูงเธอเงยหน้าสบตามองเขาเช่นเดียวกันกับที่เขาสบตามองเธอ เหมันต์วางมือบนเอวคอดของเธอเขาระบายยิ้มแสนหวานออกมาอย่างพอใจกับการกระทำของร่างบาง "ให้กูเอามึงดิ แล้วกูจะเอามึงแค่คนเดียว" ร่างสูงดันร่างบางให้ชิดโต๊ะเครื่องแป้ง เขาก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวอย่างหลงไหล "อย่ามั่นใจหน่อยเลย คนแบบแกฉันไม่เอาให้เสียของหรอก" ร่างบางกระซิบข้างใบหูหนาเธอยกยิ้มอย่างชอบใจ ถึงเธอจะจิกกัดเขาแรงๆแต่มันคือการหยอกล้อระหว่าง เพื่อนกัน ยังไงล่ะ ร่างอรชรเดินเคียงข้างมากับชายหนุ่มโดยที่มีชายหนุ่มโอบเอวของเธอเอาไว้มาจนถึงโต๊ะที่นัดกันเอาไว้ "กว่าจะมานะ" แป้งร่ำเพื่อนในกลุ่มของแฟนซีเอ่ยทักขึ้นเมื่อทั้งคู่นั่งลงใกล้เธอ "รถมันติด" หญิงสาวว่าพลางดึงสมุดกับหนังสือออกมาเพื่อทำรายงาน "แกไม่ได้อยู่กลุ่มพวกเราหนิเหมันต์" แป้งร่ำเอ่ยทักเมื่อชายหนุ่มนั่งเอนกายไปกับโซฟาตัวหนา "ใช่ กูแค่มาเฝ้าแฟนซีเฉยๆ" ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ใส่ใจเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาปล่อยให้พวกเธอได้ทำงานโดยไม่ส่งเสียงรบกวนทั้งคู่ "เดี๋ยวกูมา มึงรอกลับพร้อมกูนะแฟนซี" ชายหนุ่มบอกร่างบางเธอเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพยักหน้าตอบเขา "แป้งร่ำฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" แฟนซีบอกกับเพื่อนของเธอก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปยังห้องนอกร้านคาเฟ่ที่เธอมาทำรายงาน เธอแค่เพียงจะเข้ามาล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นจะได้ลดอาการง่วงของเธอได้บ้าง แกร๊ก! ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมชายหญิงคู่หนึ่ง แฟนซีมองทั้งคู่ผ่านกระจกตรงอ่างล้างหน้าด้วยสายตาเรียบเฉย เมื่อทั้งคู่เห็นเธอจึงชะงักไปแต่ชายหนุ่มกลับเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของเธอจ้องมองใบหน้าสวยผ่านกระจกเงาที่สะท้อนดวงตากลมโตของเธออยู่ "ถ้าแกมาเพื่อจะเอากับใครละก็ทีหลังไม่ต้องอ้างว่าจะมาเฝ้าฉันหรอก" แฟนซีล้างมือโดยไม่สนใจว่าหญิงสาวคู่ขาของชายหนุ่มจะมองเธอด้วยสายตาโกรธเคืองแค่ไหน "มึงโกรธกูเหรอแฟนซี?" เหมันต์สวมกอดเอวคอดของเธอเอาไว้เขาเกยคางบนบ่าเล็กพร้อมระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ "ฉันไม่โกรธ ฉันแค่สกปรกมือของแกที่ไปสัมผัสคนอื่นแล้วมาแตะตัวฉัน...ล้างมันออกซะ" ร่างบางสะบัดมือของร่างสูงออกก่อนที่เธอจะยืนกอดอกมองชายหนุ่มด้วยสายตาเรียบเฉย "รู้ใช่ไหมว่ากูไม่อยากสัมผัสใครนอกจากมึง"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม