คลั่งรัก | EP.6 โหยหา (เตือน)
1348 คำ
ตอนที่ 6
——————————
เสียงเพลงดังขึ้นกว่าเดิมพร้อมๆ กับเสียงร้องเฮฮาเมื่อเจ้าของวันเกิดกลับเข้ามาสนุกเหมือนเดิมแล้ว
กริ๊ง!...
"ชนค่าา ฉันจัดการเรียบร้อยละ" เกรซชนแก้วแชมเปญกับเพื่อน กอดปลอบใจกับอีกครั้ง
"ขอบใจจ้ะ สนุกกันต่อดีกว่า เอาให้เมาไปข้างหนึ่งเลยนะ"
เสียงเล็กพูดขึ้นพลางจับแก้วแล้วชูขึ้นก่อนจะดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว บางส่วนไหลล้นขอบปากเปื้อนลงตามหน้าอกสวยจนเปียกเธอก็คิดจะสนใจ รับอีกแก้วมาชนกับเพื่อนต่อ
วันนี้เธอจะสนุกจนสุดเหวี่ยงสุดๆ ไปเลย จะได้ไม่คิดถึงเรื่องเพ้อเจ้อบ้าบออะไรนั่นอีก อีกอย่างไม่ได้เมาขนาดนี้มานานแล้วด้วย ขอปลดปล่อยหน่อยแล้วกัน
"หมดแก้วๆๆ"
ณิชาส่งเสียงเชียร์เพื่อนขณะที่ตัวเองหน้าแดงคอแดงแจ๋เพราะเมาเต็มที ตาก็พร้อมจะปิดแต่ยังพยายามส่งความสนุกไม่หยุดหย่อน
จนเวลาดึกดื่นคนในงานเริ่มเมาจนไม่ไหว บ้างก็ขอตัวกลับบ้างก็นอนมันตรงนั้น เรียกได้ว่าเละมาก หมดคราบความสวยความหล่อที่เคยเห็นกัน ส่วนพวกเธอทั้งสามคนก็แทบหมดสภาพ ยังดีที่หลงเหลือสติอยู่นิดหน่อยในการพยุงตัวกลับคอนโดของตัวเอง
"อืมม ณิชาที่รัก เกรซจ๋า กลับกันดีๆ น้าา..อึก..." เสียงเล็กเอ่ยช้าๆ พยายามบอกเพื่อนด้วยสติที่เหลืออยู่
"อะ...เคคค..อึก..." เกรซทำมือโอเคให้เพื่อน พยักหน้าขณะที่ตาปิดไปแล้ว ส่วนณิชาคออ่อนเมาจนหลับไปนานแล้ว
"เฮ้อ ไม่น่า หวายยย..." แอลลี่ส่ายหน้าก่อนจะหยิบสมาทโฟนมาเพ่งเล็งเพื่อจะโทรหาลูกน้องด้านนอก
ไม่นานบิลกับจากัวร์ก็เข้ามาพร้อมกับลูกน้องคนอื่นๆ รีบเคลียร์พื้นที่และทำความสะอาดภายในเพ้นท์เฮ้าส์อย่างรวดเร็ว
สองสาวถูกบอดี้การ์ดไปส่งถึงคอนโด ส่วนเธอนั้นยังยืนและเดินไหว อีกอย่างห้องนอนก็อยู่ชั้นสองนี่เอง
ร่างสูงใหญ่ที่เฝ้ารออยู่นาน มองหญิงสาวผ่านจอมือถือ เดินเซซ้ายทีขวาที ตาลายไปหมดราวกับโลกหมุนติ้วๆ อยู่ตลอดเวลา จนกลับถึงหน้าห้องนอนในที่สุด
ไม่ทันได้ส่งเสียงเปิดไฟในห้อง ร่างอรชรถูกรวบกอดเอาไว้พร้อมกับถูกบดเบียดถอยหลังจนติดฝาผนังเย็นเฉียบ ริมฝีปากหยักบดกระแทกจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรงด้วยความหึงหวงในใจ รสชาติแอลกอฮอล์ติดลิ้นเขาก็ยิ่งรุกต้อนอย่างหนักหน่วง
จุ๊บ จ๊วบบ…
หญิงสาวนั้นตัวโอนอ่อนกับสัมผัสคล้ายเดจาวู ในหัวของเธอนั้นคิดราวกับว่ายังอยู่ในความฝันจูบตอบแลกลิ้นอย่างเงอะงะเพราะอ่อนประสบการณ์
เฮย์เดนกัดกรามดังกรอดจ้องมองยัยตัวแสบตรงหน้าและพยายามระงับอารมณ์อันคุกรุ่น
"บอกแล้วใช่มั้ย ว่าห้ามเข้าใกล้ใครนอกจากพี่" ริมฝีปากเฉียดกันไปมาก่อนที่เขาจะขยี้จูบอย่างดุดันอีกครั้ง
ดวงตาสวยสะลึมสะลือด้วยความมึนเมาหลังจากโดนถอนจูบออก เธอมองเห็นคนตรงหน้าเป็นชายหนุ่มที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวัน
ใบหน้าหล่อคมเข้ม แววตาดุดันเหมือนวันนั้นเลย วันที่เขาขโมยจูบเธอครั้งแรก วันที่เขาบอกว่าชอบเธอ
"เดจาวูวว แหะๆ..." เสียงหวานเอ่ยเบาๆ แล้วยิ้มหวานขณะเงยหน้ามองคนตัวสูง
"เตือนครั้งที่ 2" เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบจ้องมองคนตัวเล็กตัวอ่อนปวกเปียก หากเขาไม่กอดไว้เธอก็คงล้มแน่ๆ
"พูดได้ด้วย ดีจัง ม่ายๆ"
แอลลี่หลับตาแล้วส่ายหน้าไปมา เพราะกำลังคิดว่าฝันอยู่หรือไม่ตัวเธอก็ยังเพ้อเจ้อเอาแต่นึกถึงเขาเลยมีภาพซ้ำๆ เสมือนจริงขึ้นมา
"ถ้ายังปล่อยตัวอีก ครั้งหน้าจะไม่ใช่แค่เตือน"
"คนบ้า ขนาดเมายังตามมาอยู่ได้ ฮึ่ย!..."
คิ้วสวยขมวดชนกันเมื่อเขายังไม่ออกจากความคิดของเธอ และยังใช้สายตาดุๆ มองเธออีกด้วย
"ในความคิดยังดุขนาดนี้ งั้นก็กลับมาสิคะ อยากรู้จังว่าตัวจริงจะดุขนาดไหน"
หญิงสาวเชิดหน้าเอ่ยบอกด้วยความท้าทาย มาเลยสิ ถึงจะเป็นผีเป็นวิญญาณจะน่ากลัวขนาดไหนเธอก็ไม่กลัวเขาหรอก อยากเจอใจจะขาดอยู่แล้ว
"กลับมาหาแอลสิ แอลจะยอมให้ดุทั้งวันทั้งคืนเลย จะไม่ดื้อด้วยนะ คิคิ"
น้ำเสียงเปลี่ยนไปอัตโนมัติ ทั้งหวานทั้งอ่อนโยน แต่ในความคิดของชายหนุ่ม ยัยตัวแสบยังคงท้าทายเขาอยู่
ร่างอรชรหมดแรงสิ้นฤทธิ์ไปดื้อ ดวงตาสวยปิดสนิททั้งๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มยังคลี่ยิ้มบางๆ
"ยัยตัวแสบ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะอุ้มร่างไร้สติหลับสนิทขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่ม
สายตาคมกริบยังคงมองสำรวจร่างอรชรด้วยหัวใจที่เต้นแรงแทบคลั่ง ก่อนจะโน้มลงจูบปากอวบอิ่มอย่างโหยหาอีกครั้ง
"ไว้เรากลับมาคิดบัญชีกันทีหลังนะที่รัก"
เฮย์เดนเอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกจากห้องไป
...
หญิงสาวรู้สึกตัวในตอนเช้าตรู่ รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัวโดยเฉพาะศีรษะ เธอพยายามปรับโฟกัสสายตาแต่ก็ยังรู้สึกว่าโลกหมุนอยู่ และในความคิดก็เอาแต่นึกถึงภาพซ้ำของเมื่อคืนยิ่งทำให้เธอปวดหัวหนักกว่าเดิม
"เฮ้อ ให้ตายสิยัยแอล" เสียงเล็กเอ่ยขณะยังซุกใบหน้าอยู่กับผ้าห่ม มือเล็กควานหาปุ่มฉุกเฉินเรียกคนข้างนอก
"อืมม เรียกป้านิให้แอลที"
แอลลี่กรอกเสียงตามสาย บอดี้การ์ดประจำตัวสองคนรับทราบ ไม่นานป้าแม่บ้านที่รับผิดชอบแค่เพ้นท์เฮาส์ของเธอก็มาตามคำสั่ง
"เป็นยังไงบ้างคะคุณแอล" ป้านิโคลเอ่ยถามเจ้านายสาว เอามือแตะหน้าผากและตามซอกคอเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายคร่าวๆ
"แอลขอยาแก้แฮงค์หน่อยค่ะ ขอนอนอีกสักหน่อย บ่ายๆ ป้านิค่อยมาปลุกแอลนะ" หญิงสาวอยู่ในสภาพนอนขดในผ้าห่มซุกหน้ากับหมอน
"ค่ะๆ ได้ค่ะคุณแอล"
ป้านิโคลจัดการตามที่เจ้านายสาวสั่ง ก่อนจะปิดไฟ ปิดผ้าม่านไว้เหมือนเดิม ถึงเวลาค่อยมาปลุกเธออีกที
แอลลี่อยู่ในภาพอารมณ์และร่างกายยังไม่เป็นปกติเท่าไหร่ แต่ต้องตื่นมาทำงานในวันนี้ให้เสร็จ
"มีอะไรหรือเปล่าคะอลิซ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากปลายสายกดรับ เพราะอลิซติดต่อมาตั้งแต่เช้าแต่เธอดันหลับอยู่
"วันนี้คุณแอลเข้าออฟฟิศไหมคะ พอดีน้องนางแบบที่เลือกไว้ขอยกเลิกกะทันหันน่ะค่ะ"
"ได้ค่ะๆ เดี๋ยวแอลเขาไปนะ" มือเล็กกดวางสายแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
วันนี้เธอรู้สึกว่าที่โรงแรมนั้นไม่ค่อยมีลูกน้องของพี่ชายเหมือนทุกวัน บอดี้การ์ดของเธอก็เหลือแค่จากัวร์เท่านั้น
"พี่ชายไปไหนเหรอ"
"นายไปรัสเซียตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ" จากัวร์ก้าวเข้ามาบอกนายหญิง แล้วถอยหลังเหมือนเดิม
"อ่าา" เมื่อคืนเลยไม่ไปวันเกิดเธอสินะ
นึกถึงเมื่อคืน...
"ทำไมเหมือนจริงจังเลยนะ..."
ถึงจะจำคำพูดได้ไม่หมด แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันทั้งอบอุ่นและโหยหากันมากแค่ไหน มันเหมือนจริงมากๆ จนเธออยากจะย้อนเวลากลับไป อยากจะถามสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ อยากให้เขากลับคืนมา และอยากกอดอยากจูบเขาอยู่อย่างนั้น เหมือนเมื่อคืน...
เธอคลึงขมับตัวเองเบาๆ ทั้งอาการปวดหัวยังคั่งค้างอยู่และพร่ำบอกตัวเองให้เลิกเพ้อเจ้อสักที
"คุณแอลว่าอะไรนะครับ" จากัวร์
"อ้อ เปล่าค่ะ ไปกันเถอะ" เธอส่ายหน้าปฏิเสธและดึงความคิดกลับมา
- ผู้เขียน
