“...หรือจะเรียกกูว่าผัวดี?”
-////- ร่างบางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เธอเสมองไปทางอื่นด้วยหัวใจที่ว้าวุ่นไม่ต่างกัน นี่เขาพูดมา เขากำลังจีบเธออยู่เหรอ..
เหอะ! จีบเถื่อนเกินไปไหม? คนบ้า >..< ร่างบางรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที มือกุมปมผ้าขนหนูแน่น เธอบ่นพึมพำออกมาเบาๆ แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอนั้นเห่อร้อนมากเพียงใด
5 นาทีต่อมา..
“งั้น..ฉันไปก่อนนะ” วิวเดินออกมา เธอวางผ้าขนหนูเอาไว้กับเตียง ก่อนเอ่ยกับเพลิงที่ยืนก้มดูเอกสารอะไรสักอย่างอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา
“ไปดิ” เพลิงวางเอกสารลง เขาหันมาเอ่ยกับเธอ ก่อนจะเดินเข้าคว้าข้อแขนของร่างบาง
หมับ.. “ปะ..ไปไหน” วิวถึงกลับเอ่ยถามออกไปสีหน้าของเธอถึงกับเลิ่กลั่ก เธอพยายามขืนตัวเอาไว้เล็กน้อย
“จะไปส่งไง ท้องฟ้ามืดขนาดนี้อย่าบอกจะเดินไปคนเดียว” เพลิงเอ่ยขึ้น ก่อนหันไปทางระเบียงที่ตอนนี้ข้างนอกมันเริ่มมืดสนิท
“ก็..” วิวหันไปดูตามชายหนุ่ม เธอก็พบว่าท้องฟ้ากำลังมืดสนิท เวลานี้คงจะประมานเกือบหนึ่งทุ่มได้และมันก็ค่อยดึกมากเสียเท่าไหร่ แต่เธอยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกไป เพลิงก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน
“มึงเลิกเถียงสักทีดิ”
“ฉันยังไม่ได้เถียงเลยนะ”
“เนี่ย..มึงเถียงอยู่” เพลิงหรี่ตามองหญิงสาวด้วยสายตาที่เริ่มดุดัน
“เฮ้อ! ก็ไปดิ” วิวถึงกลับลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ยอมรับเลยตั้งแต่มา จะพูดอะไรกับเขาที เธอโคตรจะเหนื่อย!
“หึ..” เพลิงหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะเดินนำเธอออกไป ตามด้วยวิวที่ชักสีหน้ามุ่ยขึ้นมา เธอส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจของเพลิง