“..เดี๋ยวจะลงเข็มให้เองกับมือ”
ตึก ตัก ตัก ตัก..หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามอย่างควบคุมไม่อยู่
“ไม่ดีกว่า..” วิวเอื้อนเอ่ยตอบกลับ เท้าบางก้าวถอยหลังออกห่างอย่างรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย การกระทำและน้ำเสียงนั่นมันส่งผลอันตรายต่ออัตราการเต้นหัวใจของเธอเป็นอย่างมาก ให้ตายสิ..
“ไหนบอกไม่กลัว?”
“ก็ไม่ได้กลัว แต่แค่เปลี่ยนใจ”
“เปลี่ยนใจ?” คิ้วหนาเลิกสูงเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง
“อืม..” วิวพยักหน้ารับ ใบหน้าเชิดหน้ามองเขาอย่างไม่หลบสายตา เอ่ยขยายความคำพูดของเธอให้เขาเข้าใจ ก่อนริมฝีปากบางจะยกยิ้มขึ้นมุมปากเล็กน้อย “..หาคนลงเข็มใหม่น่าจะดีกว่า” :)
“...” เพลิงนิ่งชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว ลมหายใจเริ่มเข้าออกอย่างหนักหน่วง เพียงแค่ได้ยินมือไม้ของเขาก็เริ่มสั่นเกร็งจนควบคุมมันไม่ได้
‘คิดจะไปให้คนอื่นสักให้ เหอะ! ลองดี!’
“ฉันขอตัว..” แววตาดุดันน่ากลัวฉายวาบวับขึ้น ทำเอาวิวถึงกับใจโหวงเหวงขึ้นมาแปลกๆ ในใจผลันคิดขึ้นว่าเธอควรจะออกไปจากที่นี่ได้แล้ว
พรึ่บ! “อ๊ะ! นี่! จะทำอะไร” แต่เธอก้าวเดินเพียงไม่กี่ก้าว เอวบางก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อนร่างของเธอลอยหวือขึ้น จนสัมผัสได้ว่าเธอกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ
ด้วยท่าทางที่ล่อแหลม..
“เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะ?” เพลิงเอียงคอถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ใบหน้าโน้มเข้าหาเธอ
“ฉันเปลี่ยนใจแล้วไง ฉันจะไปหาคนลงเข็มใหม่” วิวจ้องหน้าเพลิง ก่อนเอ่ยตอบกลับไปแต่ใครจะรู้ว่าเธอเริ่มหวาดหวั่นต่อการกระทำของเขามากเพียงใด
หมับ! “อ๊ะ! นี่!” แต่คำตอบของเธอกลับทำให้เธอยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อเพลิงกระชับเอวบางแน่น เขาแทบจะบีบมันให้แหลกคามือ
“แม่ง! ไม่ชอบเลยวะ..” เพลิงสบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาไล่มองใบหน้าสวยนั่นอย่างว้าวุ่นใจ ทำไมผู้หญิงตรงหน้าถึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเขามากขนาดนี้
“แล้วเกี่ยวไรกับฉัน ปล่อย!” ร่างบางพยายามดิ้นจนสุดตัว แต่ยิ่งดิ้นชายหนุ่มก็ยิ่งเบียดตัวเข้ามา จนขาเรียวเริ่มแยกออกห่างจากกันขึ้นเรื่อยๆ
“เกี่ยวดิ..” น้ำเสียงกดต่ำเอ่ยขึ้นออกมาอีกครั้ง ก่อนเพลิงพูดใส่เธอ “มึงเกี่ยวเต็มๆ”
หมับ! “นี่!” ตาใสเบิกกว้างเมื่อเธอถูกเบียดเสียดจนแนบชิด ตอนนี้เธอแทบขยับเขยื้อนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“คิดจะออกไปง่ายๆ งั้นเหรอ?”
“ก็ฉันบอกว่าเปลี่ยนใจ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง”
“มึงนั่นแหละ พูดไม่รู้เรื่อง”
“...” วิวมองหน้าเพลิงนิ่ง นี่..เขายังสติดีอยู่หรือเปล่า? เธอจะตัดสินใจยังไงมันก็เรื่องของเธอไม่ใช่หรือไง
“กูบอกว่าไง กูจะสักให้ กูคนเดียวเท่านั้น!” เพลิงพ่นคำเอาแต่ใจออกไปอย่างเอาจริงเอาจัง สายตาเขาไม่ละจากใบหน้าสวยเลยแม้แต่น้อย
“ไม่สักแล้วโว้ยยยย ปล่อย!”
“มึงต้องสัก” เพลิงสวนกลับไปอีกครั้งอย่างออกคำสั่ง ความคุกรุ่นเริ่มประดั่งขึ้นในใจ
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน ประสาท!” ด้วยความที่ไม่ชอบให้ใครมาสั่งหรือบีบบังคับ วิวเผลอตวาดใส่เพลิงออกไปอย่างเดือดดาล
“หุบปาก!”
ความพยศ อวดดี ลองดี เพลิงตวาดกลับใส่หญิงสาวออกไปอย่างเดือดดาลไม่ต่างกัน ลมหายใจเข้าออกหนักหน่วงนั่นบ่งบอกได้ดีว่าเขาพยายามควบคุมอารมณ์แค่ไหน.. เมื่อเธอกำลังลองดี
เฮือก! “อึก..” ร่างบางสะดุ้งโหยง ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น นี่..เธอพูดผิดอะไร แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาทำกับเธอแบบนี้
“จะให้กูสักหรือให้กูแทงเลือกเอา..”
“..แต่บอกไว้ก่อน ถ้าเลือกอย่างหลัง มึงยับแน่”
“...” ‘แทงเลยเหรอ? ..’ วิวพลางคิดในใจ ถามเธอว่ากลัวไหม ตอบเลยว่ากลัว..
เธอจะทำยังไงกับสถานการณ์ที่ดูบีบบังคับตรงหน้านี้ดี ผู้ชายคนนี้ดูไม่น่าลองดีด้วยเลยสักนิด แววตาดุร้ายนั่น มันเหมือนว่าเขาสามารถฆ่าเธอได้เลยก็ว่าได้..หรือว่าเธอไม่ควรเสี่ยง?
“เงียบทำไม เลือกมา” เพลิงเร่งเอาคำตอบ ชายหนุ่มเริ่มใจเย็นลงเหมือนเห็นท่าทางที่อ่อนลงของหญิงสาว
“ตกลงจะให้หุบปาก หรือให้พูดกันแน่”
“อย่ากวนตีน” -.-||
“เอาแต่ใจชะมัด” วิวกรอกตามองบน เธอบ่นอุบอิบออกมาเบาๆ ใครกันแน่ที่กวน (ตีน) ..ตัวเขาเองหรือเปล่า เหอะ!
“เลือก”
“..จะสักให้ก็ปล่อยสิ” หญิงสาวลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เธอจ้องมองหน้าเพลิงอีกครั้ง ยิ่งกลัวชายหนุ่มตรงหน้า เขาก็คงยิ่งได้ใจ
พรึ่บ! “หึ..เลือกได้ดี” เพลิงกระตุกยิ้มขึ้นอย่างพึ่งพอใจในคำตอบของหญิงสาว
ก่อนผลักตัวออกจากร่างบาง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ แต่เวลาได้ยินคำปฏิเสธและท่าทางพยศจากเธอ เหมือนใจมันอยากปราบพยศเธอให้อยู่หมัดก็เท่านั้นเอง..
“โรคจิต..” วิวปรายตามองชายหนุ่มอย่างคาดโทษเอาไว้ ก่อนเธอจับเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน แล้วเธอทำไมต้องยอมคนอย่างเขาด้วย ทำไม?