BAD DANGEROUS 2

797 คำ

5 นาทีผ่านไป.. วิวยังคงยืนนิ่ง ก่อนสายตาจับจ้องมองใบหน้าชายหนุ่ม ที่ตอนนี้มีแสงสลัวสาดส่องเข้ามาทำให้เธอได้เห็นรูปเคล้าใบหน้าได้อย่างชัดจนเต็มตา ตึก ตัก ตึก ตัก.. ผลันหัวใจดวงน้อยก็เต้นสั่นระรัวแทบจะระเบิดออกมาเป็นโกโก้ครั้นเสียหายได้.. ‘หล่อ’ !! พลางความคิดที่อยู่ในสมองของเธอตอนนี้มีแต่คำนี้จนชายหนุ่มหันมาสบตากับเธอพอดี “มองอะไร?” ก่อนที่ร่างสูงจะเลิกคิ้วสูงเอ่ยถามออกมาอย่างห้วนๆ สายตาเอาเรื่องเธออย่างรู้สึกได้ “อื้อๆ” เธอจึงก้มมองมือหนาที่ปิดปากของเธอเอาไว้อยู่ ก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ พรึ่บ..มือหนาเอามือจากปากบางก่อนที่เขาจะเอ่ยกับเธออีกครั้ง ดวงตาคมหรี่มองหญิงสาวอย่างจับผิด “มึงมอง..” -.- “ยืนท่านี้..ไม่มองหน้าให้มองอะไร?” วิวก็คือวิว เธอสวนตอบออกไป ก่อนจะยกมือเช็ดปากลวกๆ เหงื่อที่ซึมซับติดมือร่างหนามา มันติดปลายจมูกของเธอ “กูไม่ชอบให้ใครมอง” ร่างสูงเอ่ยออกไปอย่างเรียบนิ่ง “อ่อ..” วิวพยักหน้าอย่างรับรู้ก่อนเธอจะหลุบสายตาเสมองไปทางอื่น “มึงกวนตีนกูอยู่” ร่างสูงถึงกับเริ่มหัวร้อนขึ้นมา ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ดูกวนประสาทเหมือนคนตรงหน้าเลย แถมเธอยังเด็กอยู่ด้วย เด็กนักเรียนบ้าอะไรมาเดินซอยเปลี่ยวมืดค่ำตัวคนเดียว.. “ป๊าวว” เสียงสูงไปเลยจ้าาาา แต่ก็ยังคงก้มมองดินอยู่ :) “ทำไมไม่มองหน้ากู” “เอ้า!” -.- วิวอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอีกครั้ง ‘คนอะไรวะ? ประสาท!’ เธอจะพลางคิดในใจอย่างนึกหัวเสีย ก็เขาบอกเองว่าไม่ชอบให้ใครมอง เธอก็ไม่มองแล้วไง สติกลับแล้วไหม ถ้าจะบ้า! “เสียงดังอยากให้แม่งแห่มาอีกหรือไง?” น้ำเสียงดุเอ่ยออกไป “ก็..” “เถียงฉิบหาย!” “เถียง..” เสียงตวาดทำให้เธอถึงกับตาเบิกกว้าง ‘กูเถียงตรงไหนวะ? ยังไม่ได้พูดเหี้ยไรสักคำ!” ก่อนพลางถกเถียงอยู่ในใจอีกครั้ง และตัวเขาเองหรือเปล่าที่เสียงดัง ทำไมดูหัวร้อนง่ายจัง ต้องเป็นพวกสติไม่ดีแน่ๆ เธอควรกลับบ้านดีกว่า ส่วนร้านสักห่าเหวนั่นก็คงไม่ไปแล้ว “ไปได้ยังอะ?” วิวชักสีหน้ามุ่ยเล็กน้อยก่อนเอ่ยถามออกไป “เออ” ร่างสูงตอบกลับทันที ปรายตามองเธออย่างรำคาญ ก่อนจะเห็นหลังร่างบางเดินออกไปทันที “จิ๊! คนอะไร..เถื่อนชะมัด!” เธอเดินออกมาไม่กี่ก้าว ก็ที่อดบ่นร่างสูงไม่ได้ เกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายอะไรโคตรเถื่อนขนาดนี้ พูดเลยยย.. “กูได้ยิน” “อุ้ยแม่! นี่..ฉันตกใจนะ!” แต่จู่ๆ ขวัญเธอก็หายกระเจิงเมื่อเสียงกระซิบของร่างสูงดังขึ้นข้างใบหู พอเธอหันไปดูก็พบว่าเขายืนยกยิ้มขึ้นมุมปากอยู่ แถมยังยักคิ้วใส่เธออีกต่างหาก “หึ ขวัญไม่น่าอ่อนนะมึงอะ” “ทำไม? พูดงี้คือ..” คิ้วบางขมวดเข้ากัน ใครบ้างที่จะไม่ตกใจเหตุการณ์เมื่อครู่ มาเป็นเธอก็ต้องตกใจทั้งนั้นแหละ “เหอะ..” ร่างสูงสบถก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง “อ้าว..งี้ก็สวยดิ” วิวสบถออกมาอย่างเอาเรื่อง เธอยกมือขึ้นเท้าสะเอวจ้องมองร่างสูง มาพูดให้คลุมเครือแล้วจะเดินจากไปง่ายๆ เหรอ โรคจิต! “กลับไปกินนมที่บ้านไป กูขี้เกียจคุยด้วย” มือหนายกขึ้นไปปัดป่ายไล่สูง ก่อนเจ้าตัวเอี้ยวตัวหันมามองหญิงสาว “ประสาท” วิวถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะหมุนตัวเดินกลับ เพราะทางที่ชายหนุ่มพาลัดเลาะมามันเกือบจะถึงหน้าปากซอยที่เธอเดินเข้ามา “เดี๋ยว..” แต่เสียงทุ้มก็เอ่ยเรียกรั้งเธอเอาไว้ “...” กึก..แต่อยู่ๆ ฝีเท้าเธอก็ชะงักลง หัวใจกลับเต้นระรัวอย่างดีใจแปลกๆ เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยรั้งของชายหนุ่ม “คราวหน้าคราวหลัง ไม่ต้องเสือกมาเดินซอยนี้คนเดียวล่ะ” “ทำไม ซอยนี้มีผีหรือไง?” เธอเอี้ยวตัวหันหลังเล็กน้อย เอ่ยถามชายหนุ่มอย่างสงสัย เขาเป็นห่วงเธอหรือไง เหอะ..ตลก! “หึ..ไม่มีหรอกผีน่ะ มีแต่ผัว” ร่างสูงสบถขำขึ้น เขาเอ่ยตอบกลับไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนก้าวเดินหายไปยังตอกมืดตามเดิม ปล่อยให้หญิงสาวยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของเขาอยู่ "..."!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more