“แยม..” เสียงวิวเอ่ยเรียกเพื่อนสาว
“ไหวเปล่ามึง?” แยมหวานเอ่ยถามวิวด้วยความเป็นห่วง
“ไหวดิ ไม่ได้เมาสักหน่อย”
“โอ้ยย บ้าบอเดินเซขนาดนี้..” แยมหวานถึงกับโวยออกมาเบาๆ “..เดี๋ยวกูพามึงไปพักก่อน แล้วสักพักกลับคอนโดกัน โอเค”
“อืม..ก็ดี กูคงขับรถไม่ได้แน่อะตอนนี้ กลัวเจอด่านด้วย” วิวเอ่ยตอบ เธอไม่ได้เมาถึงขั้นเดินไม่ไหวหรือไม่รู้เรื่องขนาดนั้นนั้น แต่เธอแค่มึนหัวเล็กน้อย จากเหล้าที่ดื่มย้อมใจเข้าไปหลายยี่ห้อเท่านั้น ถ้าได้พักสักนิดก็คงจะดีขึ้น
แกร็ก..เสียงเปิดประตูห้อง
แยมหวานพาวิวเดินเข้าไปภายในห้อง ก่อนจะพาเพื่อนสาวนั่งลงบนเตียงนอน ก่อนเธอเอ่ยขอตัว เพราะเมื่อครู่เธอเองยังไม่เจอพวกเพื่อนอีกกลุ่มของเธอ
“รอก่อนนะ เดี๋ยวกูไปหา น้ำส้มกับหนิงแปบ”
“อืม” วิวพยักหน้าอย่างรับรู้ เธอมองแยมหวานเดินออกไป เธอก็พึ่งรู้เองว่าที่นี่มีบริการเปิดห้องให้พักอีกด้วย
ฟุบ.. “เฮ้ออ.. มึนจังวะ” ก่อนทิ้งตัวลงนอ
