ตอนที่ 15 ลูกเขย VS ว่าที่ลูกสะไภ้ (2)

3693 คำ

ตอนที่ 15 ลูกเขย VS ว่าที่ลูกสะไภ้ (2) "คุณแม่ผมเป็นคนไทย อย่าจับมือทักทายแบบฝรั่งเข้าล่ะ" นาวีกระซิบกระซาบเมื่อพาญาตาวีมาทักทายมารดา เขากลัวว่าเธอจะเคยชินจนเผลอแสดงอะไรที่ทำให้มารดาไม่พอใจ "ฉันรู้หรอกน่ะ" นาวีแนะนำที่มาที่ไปให้มารดาเข้าใจ โดยชายหนุ่มบอกแค่ว่าญาตาวีเป็นเพื่อนของตน หลังจากยืนคุยกันอยู่สักพักยังไม่ทันที่จะแยกย้ายทัตเทพก็เดินมาสมทบ "แค่เพื่อนจริงๆ เหรอครับ" “คุณไม่พูดอะไรก็ไม่มีใครเขาว่าคุณนะครับ คุณผู้พัน" "ผมแค่ถามทำไมคุณต้องมองผมแบบนั้น" "ผู้พัน ทะเลาะกันอีกแล้วนะคะ" "พี่ชายคุณโกหกหน้าตาย ร้อยวันพันปีเคยพาผู้หญิงมาที่บ้านมั้ย ถึงขนาดพาเข้าบ้านแล้วยังไม่ยอมรับ" ทัตเทพกระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน รัญชน์จึงตัดบทด้วยเห็นว่าเรื่องนี้สมควรเอาไว้คุยกันวันหลัง "ก็ช่างเขาสิคะ คุณแม่สงสัยใหญ่แล้ว" รัญชน์หันไปยิ้มให้มารดา เมื่อฝ่ายนั้นมองมาทางตนอย่างสงสัยว่ากำลังกระซ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม