หลายวันต่อมา...
ร่างสูงเปิดประตูเดินตรงมาหยุดที่เลขาสาวด้วยความเหนื่อยหน่ายจนไม่อยากทำอะไรแล้ว แม่เลขาสาวหน้าคมก็มัวแต่ก้มพิมพ์งานจนไม่สนใจเขาเลย ผู้หญิงเดี๋ยวนี้เป็นอะไรกันไปหมด บอกให้ไปทางขวา ดันไปทางซ้าย บอกให้ไปซ้ายก็ไปขวา น่าหงุดหงิดชะมัดเลย “คุณฝน” เขาเรียกเลขาสาว
“ค่ะ” อารยาตอบรับเสียงสุภาพ ใบหน้าคมแหงนหน้าขึ้นมองท่านประธานใหญ่ด้วยความสงสัย “มีอะไรหรือค่ะท่านประธาน” เธอสบตามองอาการเจ้านายด้วยความเป็นห่วง
“คุณษร เขาขึ้นหรือยัง” ตระการถอนหายใจออกมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วในวันนี้ เกือบสองอาทิตย์แล้วที่เขาเป็นแบบนี้ ถึงแม้จะดึงชนัญธิดาขึ้นทำงานกับเขา แต่หญิงสาวก็ยังปฏิบัติตัวเช่นเดิม ไม่ค่อยคุยกับเขาสักเท่าไหร่แถมบางวันยังทำหน้าบึ้งชักสีหน้าใส่เขาอีก
“คุณษรเธอไปข้างนอกกับคุณขวัญฤดีนะคะ อีกสี่วันทางเราจะไปประชุมกับทางไดมอนแลนด์ฯ ถึงโครงการที่จะสร้างโรงแรมแห่งใหม่ที่หัวหิน” อารยาเอ่ยให้เจ้
