บ่วงรัก เล่ห์กามเทพ EP.06 เริ่มรุก (1)
1178 คำ
ตระการสั่งให้ลูกน้องกลับบ้านไปก่อน ส่วนเขาและรัชวินเดินตามชนัญธิดาและมาริษามาติดๆ ชายหนุ่มได้แต่นึกสงสัยนิสัยของสองสาวที่เดินนำหน้าเขากับเพื่อน ดูๆ ไป ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ได้สนใจอะไรพวกเขาเลย ดูสิ เดินคุยกันไปอยู่สองคน พวกเขามันน่ารังเกียจนักหรือไง ถึงเดินไปด้วยกันไม่ได้
แค่คิดก็พาลอารมณ์หงุดหงิด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้กับเขาเลย ‘เด็กบ้า’
รัชวินได้แต่เดินยิ้มมา เข้าเห็นอาการหงุดหงิดของเพื่อนรักแล้วก็ได้แต่แอบหัวเราะ ในความเอาแต่ใจ และจอมโมโห และดื้อรั้นไม่มีใครเกิน ขนาดน้องสาวยังไม่ถึงขนาดนี้เลย
“ฉันว่าแก ปรับสีหน้าให้มันดีหน่อยได้ไหมไอ้ต้น!”
“อะไรของแก...”
“ก็หน้าแกสิ...ทำให้มันดูสดใสหน่อย หน้าตาแกแบบนี้ไง คุณษรเขาถึงได้ขยาดแกนะ”
“ยายเด็กนั่นนะเหรอ ขยาดฉัน แกคิดมากไปเปล่าไอ้โต”
ตระการถามขึ้น แต่สายตายังมองสองสาวที่เดินคุยกันไปอย่างอารมณ์ดีข้างหน้าแล้วก็ได้แต่หงุดหงิด
“เอ่อสิ...แกอย่าลืมนะ ว่าแกนะเป็นเจ้านายเขา คุณษรเขาก็ต้องระวังตัว และที่สำคัญฉันเชื่อว่าคุณษรไม่อยากเข้าใกล้แกหรอก”
เขารู้ดีว่าทำไมชนัญธิดาคิดแบบนั้น เพราะขนาดมาริษายังคิดแบบนั้นเลย แล้วชนัญธิดาจะไม่คิดได้ยังไง
“แล้วไง ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี”
“มาริษาพยายามไม่เข้าใกล้ฉัน อยู่ห่างฉัน ขนาดฉันลงทุนไปนั่งทานข้าวกับเขา เขายังให้คนอื่นมานั่งกั้นกลางเลย แกเคยเจอแบบฉันไหมล่ะ จะหาเมียสักทียากฉิบ”
ตระการนึกถึงคำพูดของเพื่อนจนเดินไปหยุดอยู่ด้านหลังของชนัญธิดากับมาริษา แล้วแอบพิจารณาชนัญธิดาด้วยความแปลกใจ
“พวกเราจะไปซื้ออะไรกันก่อนดีครับคุณษา” รัชวินเดินมาหยุดข้างๆ มาริษา ก่อนจะดึงรถเข็นมาเข็ญเสียเอง
“เดี๋ยวผมเข็นให้”
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”
“งั้นษา แกไปซื้อของที่ฉันแบ่งกับแกนะ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวฉันจะไปซื้อเอง” ชนัญธิดาหันมาพูดกับเพื่อน
“อีกประมาณครึ่งชั่วโมงมาเจอกันตรงนี้ ถ้าใครมาก่อนโทรฯ หาด้วย”
“แล้วคุณษาจะไปซื้ออะไรล่ะครับ”
“ของษาจะเป็นพวกน้ำตาล น้ำปลา ผงชูรสอะไรพวกนี้นะคะ พอดีทุกอาทิตย์ษากับยัยษรจะมาซื้อของเข้าครัวกันแบบนี้” เธอตอบอย่างยิ้ม ก่อนจะเดินนำหน้ารัชวินเข้าไปในชุปเปอร์มาเก็ต
ชนัญธิดาหันมามองเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย แต่คนที่เธอสงสัยกำลังยืนหน้าขหรือม ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้เธอนี่สิ เธอจะทำยังไงดี “คุณต้นจะไม่ไปกับคุณโตหรือคะ”
“ฉันไม่อยากไปเป็นก้างขว้างคอไอ้โตมันหรอก”
ตระการพูดขึ้น ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าชนัญธิดา จะว่าไปพอเขามายืนใกล้ชนัญธิดาแบบนี้ดูเธอตัวเล็กไปเลย จากที่เขาคำนวณดูหญิงสาวน่าจะสูงเกือบร้อยเจ็ดสิบด้วยซ้ำ แต่พอเขามายืนคู่กันดูเธอตัวเล็กไปถนัดตาเลย ก็อย่างว่าแหละเขาสูงตั้งร้อยแปดสิบเจ็ด…
“แล้วคุณจะเดินไปกับฉันหรือไงคะ ของที่ฉันจะไปซื้อนะมันมีกลิ่นด้วย คุณต้นเดินได้หรือคะ”
“ทำไมฉันจะเดินไม่ได้ มันจะเหม็นจะคาวแค่ไหนกันเชียว” เขาไม่สบอารมณ์กับคำพูดดูถูกของสาวน้อยตรงหน้านี้จริงๆ ให้ตายสิ...
“ฉัน...”
“ทำไม? กลัวจะเป็นข่าวกับฉันหรือไง” เขาพูดแทงใจดำชนัญธิดาถูกเสียด้วยสิ ใบหน้าสวยคมถึงกับเข้มขึ้นตามอารมณ์เช่นกัน สบตาคู่โตนั้นอย่างหงุดหงิด ไม่อยากเดินกับเขาอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางเสียล่ะ ‘คนอย่างนายตระการ วีระกิจ ถ้าจะทำอะไรก็ต้องทำ อยากได้อะไรก็ต้องได้’ เขาจำคำพูดนี้จากพี่ชายของน้องเขยได้ชัดเจนเลย ตระการจ้องมองร่างบางระหงอย่างมาดหมาย “ไปกันเถอะเดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี” ตระการดึงรถเข็นจากมือชนัญธิดามา ก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้คนตรงหน้า
“ก็ไปสิคะ” ชนัญธิดาพูดอย่างระงับอารมณ์ ปรับสีหน้า ส่งยิ้มหวานๆ มาให้ตระการ รอยบุ๋มที่ปรากฏบนใบหน้าสวย ทำเอาตระการตะลึงอึ้งไปเหมือนกันมองรอยยิ้มใกล้แบบนี้ ผู้หญิงคนนี้สวยไม่ใช่เล่น
“ผมว่าคุณเดินนำไปสิ เดี๋ยวผมจะเข็นรถเดินตามไป” ตระการบอกอย่างอารมณ์ดี อาการหงุดหงิดหายเป็นปลิดทิ้ง ทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มหวานส่งมาให้
สองหนุ่มสาวเดินเคียงคู่กันไป พนักงานหรือแม้แต่ลูกค้ามาเดินเลือกซื้อของได้แต่ยืนยิ้มกับความน่ารักของทั้งคู่ โดยที่ชนัญธิดาไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลย หญิงสาวเลยไม่รู้ว่า ผู้คนที่ผ่านมากำลังคุยถึง เธอกับตระการแบบไหน
ตระการนั้นไม่เหมือนชนัญธิดา ชายหนุ่มได้ยินทุกคำพูดที่คนอื่นเขาคุยกัน เขาได้แต่ก้มลงมองร่างบางข้างๆ แล้วก็ต้องอมยิ้ม ผู้หญิงคนนี้น่ารัก สวยจริงๆ อย่างที่คนอื่นมองนั่นแหละ เขาเชื่อว่าผู้ชายหลายคนในที่นี่คงต้องอิจฉาในความโชคดีของเขาที่มีแฟนน่ารักแบบนี้ ใครจะรู้ว่าระหว่างเขากับเธอ ไม่ได้เป็นคู่รักอย่างที่ใครเข้าใจหรอก แต่มันก็ไม่แน่หรอก บางทีเขาอาจจะคิดใหม่ก็ได้ เกิดอยากแต่งงานขึ้นมา ผู้หญิงคนแรกที่เขาจะขอแต่งงานก็คงเป็นผู้หญิงแบบชนัญธิดานี่แหละ น้ำเสียงหวานเอ่ยถามโน่นถามนี่ ไปเรื่อยๆ หญิงสาวจะรู้บ้างไหม ว่าคนอื่นเขาคิดยังไงกับคำถามที่หญิงสาวถามเขามา แต่จะว่าไปก็น่ารักไปอีกแบบ ไม่เคยมีใครถามเขาแบบนี้เลยสักครั้ง
“คุณต้นค่ะ”
“ครับ ว่าไง”
ชนัญธิดา หยุดเดินหันมามองตระการด้วยความสงสัย เธอเรียกหลายครั้งแล้วนะ ชายหนุ่มมัวแต่คิดอะไรอยู่ถึงไม่ได้ยินที่เธอเรียก “ฉัน ถามคุณว่าจะทานอะไรไหม เดี๋ยวฉันกับยัยษาจะได้ทำให้คุณกับคุณโตทาน” เธอเลิกคิ้วเอียงใบหน้าสวยขึ้นไปมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย ‘มัวคิดอะไรอยู่ ฉันถามถึงไม่ได้ยิน แค่มาเดินแบบนี้ก็แย่อยู่แล้ว ดันมาเงียบอีก’
/////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
