บทที่ 26 ตีเนียนเข้าช่วยเหลือ

1191 คำ

ชั่วโมงต่อมา_ "น้องๆอย่าพึ่งรีบไปสิจ๊ะ ให้อาถามอะไรหน่อยได้ไหม" ชายวัยกลางคนในชุดสูทดูดี พยามส่งเสียงเรียกเพชรพลอยหลังยืนดูเธอสวมเครื่องประดับที่บูธสินค้า เขาส่งสายตาส่อประกายเพ่งมอง อายุหญิงสาวคงอยู่วัยมหาลัยคงอยากหาค่าเทอมใช้ทางลัดบ้าง "ถามอะไรหรอคะ" ร่างอรชรยอมหยุดฝีเท้า เธอจบหน้าที่พิธีกรแล้ว เตรียมตัวเดินทางกลับบ้าน หากลูกค้ามีข้อสงสัยเกี่ยวกับงาน เธอก็พร้อมอธิบายบอกก่อนได้ "งานมีถึงวันไหนเอ่ย พอดีอาว่าจะแวะมาใหม่" เขาบอกด้วยคำสุภาพ เอ่ยแทนนามตามอายุวัยตัวเอง ยิ่งยืนคุยกับเธอยิ่งรู้สึกลุ่มหลง แต่เก็บอาการกลัวอีกฝ่ายจะตื่นตัว "ประมาณสัปดาห์นึงค่ะ แต่ในวันสุดท้ายมีจับรางวัลชิ้นใหญ่ด้วยอย่าพลาดนะคะ" เธอบอกรายละเอียดตามข้อมูลที่ได้รับทราบมา ยิ้มอ่อนหวานเมื่ออีกฝ่ายเป็นลูกค้าสนใจงานแบรนด์ดัง ทว่ามีอีกบุคคลนึงยืนตรงซุ้มประตูงาน ยังควงแขนกับน้องสาวมองดูเหตุการณ์อยู่ "แล้วเราจะมาอีกห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม