หญิงสาวนั่งมองท้องฟ้าที่ค่อยๆ เปลี่ยนสีอย่างผ่อนคลายขึ้นเมื่อปัดเรื่องไม่สบายใจออกจากหัวได้ นานทีมือบางจะหยิบสมุดออกมาจดเมื่อคิดปมใหม่ๆ หรือปิ๊งขึ้นมาว่าควรแก้ปัญหาในตัวงานที่ยังติดขัดอยู่อย่างไร เผลอแผล็บเดียวพระอาทิตย์ก็หายต๋อมลงไปในทะเลสาบ หวานใจยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา คำนวณได้ว่าปฏิญญาน่าจะไปทำงานแล้ว จึงชวนคุณแพตตี้กลับบ้าน
รถปอร์เช่คันโปรดของปฏิญญาไม่ได้จอดอยู่ในโรงรถหน้าบ้านแล้วจริงอย่างที่คิด เมื่อก้าวเข้าไปในบ้านและเข้าไปในครัวเพื่อหยิบกล่องอาหารของคุณแพตตี้เป็นอันดับแรก เท้าเรียวก็ชะงักตรงหน้าตู้เย็น เพราะเห็นกระดาษโน้ตถูกแปะไว้ด้วยแม่เหล็กสีฟ้ารูปหน้าร้องไห้
‘คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่าน่ะ ผมขอโทษนะ ผมทำปูทะเลผัดซอสไข่เค็มไว้ให้ก่อนไปทำงานอยู่ในห้องอาหารเหมือนเดิม ทานให้อร่อยนะครับ’
อ่านโน้ตจบ หวานใจก็พบว่าตัวเองกำลังยิ้ม... หญิงสาวรีบหุบยิ้มเร็วรี่ ก่อนวางโน้ตและแม่เหล็กไว้ในตะกร้าบ
