งั้น..ฉันก็มีสิทธิ์น่ะสิ

2042 คำ

เช้าวันเสาร์... ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้ฉันมีนัดกับตี๋เขาบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับฉันเลยอยากเจอตัวจริง วันนี้ฉันว่างแล้วสถานที่ที่ไปพบกันก็ไม่ได้ล่อแหลมอะไรฉันเลยตกลงยอมไปเจอเขาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่ม.4 “ไปไหน?” ฉันเปิดประตูออกมาก็เจอกับเจ้ากรรมนายเวรที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง มือของเขาถือถุงข้าวอยู่น่าจะลงไปซื้อเพิ่งขึ้นมา “ฉันมีนัดกับเพื่อนน่ะ” ฉันตอบเขา “พวกฮันนี่?” เขาเอียงคอถาม “นายจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย?” ฉันถามเขากลับ “อยากไปด้วย” เขาพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมาที่ฉัน “ไม่ได้หรอก นี่เพื่อนฉันสมัยม.4 อ่ะ นายเพิ่งย้ายมาตอนม.5 ไม่รู้จักหรอกไปก็อึดอัดเปล่าๆ” ฉันบอกกับเขา “ผมไม่อึดอัด...” เขาพูดพลางปิดประตูที่เปิดอยู่ลง “ฉันนี่แหละที่อึดอัดไม่ใช่นาย อย่าตามมานะฉันอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง” ฉันจ้องเขาเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านเขาลงบันไดออกมา “ริเรียทางนี้” ฉันมาถึงร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม